- Αλλαγές στο μηχανογραφικό δελτίο.
- Όροι επιλογής του 5ου επιστημονικού πεδίου.
- Τρόπος εξέτασης ειδικού μαθήματος.
- Μετεγγραφές.
- Τρόπος εισαγωγής υποψηφίων με σοβαρές παθήσεις.
"Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα..."
Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010
Πανελλήνιες Εξετάσεις 2011 ... τί αλλάζει;
Διαβάστε στο σχετικό σύνδεσμο:
Ετικέτες
ειδικά μαθήματα,
μετεγγραφές φοιτητών,
μηχανογραφικό δελτίο,
πανελλήνιες εξετάσεις,
υποψήφιοι
Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Οι προκλήσεις των εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής
Είναι ευρέως
γνωστό ότι οι εκπαιδευτικοί που απασχολούνται στην ειδική εκπαίδευση είναι
επιφορτισμένοι με επιπρόσθετες αρμοδιότητες και ευθύνες λόγω των ιδιαίτερων
αναγκών των μαθητών. Παρατηρείται πως:
- Είναι αναγκαία η αναλυτική και συστηματική διερεύνηση της φύσης του προβλήματος. Πολλές φορές οι εκπαιδευτικοί λαμβάνουν μέρος ή κάνουν οι ίδιοι τη διάγνωση της προβληματικής συμπεριφοράς και είναι εκείνοι που ενημερώνουν τους γονείς ή παραπέμπουν τα παιδιά στο διαγνωστικό κέντρο, στην ιατροψυχολογική ή ιατροπαιδαγωγική ομάδα (Πολυχρονοπούλου-Ζαχαρογεώργα, 1995 Δράκος, 2002 Obeng, 2007). Ιδιαίτερα δύσκολη είναι η θέση τους όταν προσπαθούν να πείσουν τους γονείς να μεταβούν σε κάποιον ειδικό ή σε κάποιο διαγνωστικό κέντρο (Obeng, 2007).
- Αρκετά συχνά αναλαμβάνουν το ρόλο του «αξιολογητή» των ειδικών αναγκών, καθώς είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για τη συγκέντρωση πληροφοριών αναφορικά με τις δυνατότητες του παιδιού, τον τρόπο που μαθαίνει, τι ακριβώς έχει μάθει, πού ακριβώς έχει αποτύχει σε σχέση με την ηλικία του και το επίπεδο των ικανοτήτων του (Πολυχρονοπούλου- Ζαχαρογεώργα, 1995 Δράκος, 2002). Ο ρόλος τους, λοιπόν, είναι ιδιαίτερα σημαντικός στην άμεση αναγνώριση των μαθησιακών δυσκολιών κυρίως (Σιδηροπούλου-Δημακάκου, 1999).
- Καταρτίζουν οι ίδιοι θεραπευτικά-εκπαιδευτικά προγράμματα και προβαίνουν σε διαρκή τροποποίηση των στόχων, τεχνικών και μεθόδων διδασκαλίας, ώστε να ανταποκριθούν στις ανάγκες της εξατομικευμένης παρέμβασης (Πολυχρονοπούλου-Ζαχαρογεώργα, 1995 Brownell, 1997 Olivier, & Williams, 2005). Η κάθε διαδικασία αποκτά στην πράξη εξατομικευμένο χαρακτήρα, γεγονός που δηλώνει ότι από κάθε ιδιαίτερη περίπτωση πηγάζουν διαφορετικές προκλήσεις – απαιτήσεις και συγχρόνως καθίσταται αδύνατη η γενίκευση της αντιμετώπισης του προβλήματος με την εφαρμογή της ίδια στρατηγικής σε όλες τις περιπτώσεις (Δράκος, 2002). Ως αποτέλεσμα, ο εκπαιδευτικός είναι αναγκαίο να είναι γνώστης των ικανοτήτων κάθε μαθητή χωριστά και των συνθηκών, κάτω από τις οποίες μαθαίνει καλύτερα (Olivier, & Williams, 2005). Αξιοσημείωτο είναι πως το αναλυτικό πρόγραμμα της ειδικής αγωγής παρέχει μόνο τις κατευθυντήριες γραμμές για την κατάρτιση αυτών των προγραμμάτων (Μανούκα, 2005).
- Μέσα στα πλαίσια αυτά υιοθετούν και δημιουργούν υλικά και μέσα που ταιριάζουν στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε μαθητή (Πολυχρονοπούλου - Ζαχαρογεώργα, 1995 Δράκος, 2002).
- Αξιολογούν και ενδυναμώνουν διαρκώς την πνευματική και συναισθηματική ανάπτυξη των μαθητών, ενώ παράλληλα συμβάλλουν στην κοινωνική τους προσαρμογή (Πολυχρονοπούλου - Ζαχαρογεώργα, 1995 Μανούκα, 2005). Ταυτόχρονα, τους βοηθούν να βιώσουν τη χαρά της δημιουργίας και της αισθητικής απόλαυσης και να μάθουν να διαχειρίζονται ορθά τον ελεύθερο χρόνο τους (Μανούκα, 2005).
- Αναλαμβάνουν το δύσκολο έργο της πληροφόρησης και της υποστήριξης των γονέων (Στασινός, 1999 Γενά, 2002 Δράκος, 2002), οι οποίοι συχνά υπερπροστατεύουν το παιδί (Σιδηροπούλου-Δημακάκου, 1999) αμφισβητούν το έργο του εκπαιδευτικού και μεταθέτουν το θυμό και την απογοήτευσή τους στο πρόσωπό του (Γενά, 2002 Μανούκα, 2005). Για το λόγο αυτό καλούνται να έχουν σωστή και έγκαιρη ενημέρωση για τα διαθέσιμα προγράμματα εκπαίδευσης, υποστήριξης και αποκατάστασης (Πολυχρονοπούλου-Ζαχαρογεώργα, 1995).
Εν κατακλείδι, ο εκπαιδευτικός
καλείται να παρέμβει προληπτικά, διαγνωστικά και με την
εκπαιδευτική διαδικασία, παρακολουθώντας
τόσο την εξελικτική-αναπτυξιακή και μαθησιακή πορεία του μαθητή όσο και την
επαγγελματική κατάρτιση, τον επαγγελματικό προσανατολισμό και τη δυνατότητα
επανεκπαίδευσής του (Δελλασούδας, 2003).
Στα πλαίσια όμως
της προσπάθειάς τους, συχνά τον βασανίζουν ερωτήματα, όπως «Τι συμβαίνει με αυτό το παιδί;», «Γιατί δεν μπορεί να μάθει αυτά που
του διδάσκω;», «Μήπως κάνω κάποιο λάθος;», «Τι άλλο θα έπρεπε να κάνω;», «Γιατί
είναι απαραίτητο να μάθει ό,τι θα διδαχθούν τα υπόλοιπα παιδιά;», «Γιατί δεν
πρόκειται να απολαύσει τους καρπούς των προσπαθειών και των κόπων του;»
(Πολυχρονοπούλου-Ζαχαρογεώργα, 1995).
Βιβλιογραφική Πηγή:
Αντωνίου, Α.-Σ., Αναγνωστοπούλου, Θ., & Γάκη, Α, (2009). Επαγγελματική Εξουθένωση Εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής. Κεφάλαιο Βιβλίου υπό δημοσίευση.
Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010
Η "στάση" του κοινωνικού συνόλου απέναντι στα άτομα με ειδικές ανάγκες
Τα άτομα με
ειδικές ανάγκες βιώνουν καθημερινά μια ποικιλία αντιδράσεων των συνανθρώπων
τους, όπως οίκτο, φόβο, εχθρότητα, περιφρόνηση, υπερπροστασία, οι οποίες τους
επηρεάζουν και συνακόλουθα τις υιοθετούν στη συμπεριφορά τους (Δεληγιάννη,
& Κολτσίδα, 2006).
Η προκατειλημμένη στάση της
κοινωνίας διαφαίνεται από τις ίδιες τις έννοιες που απαρτίζουν τον όρο αναπηρία. Έτσι, η «βλάβη» ή το «ελάττωμα»
κάποιου γίνεται εξ ορισμού ανικανότητα
και κατ΄ επέκταση μειονέκτημα για τα
εκάστοτε κοινωνικά δεδομένα. Οι κοινωνικές δομές, λοιπόν, καθορίζουν το
μέτρο των αποδόσεων που απαιτούν από τους πολίτες τους και επομένως
προσδιορίζουν επακριβώς το βαθμό της «απόκλισης» που μπορεί να έχει κάθε άτομο
που ορίζεται ως «φυσιολογικό»
(Μπιτζαράκης, Ζώνιου-Σιδέρη, &
Βλάχου, 1985).
Δυστυχώς, η κοινωνία ακόμη και σήμερα δυσκολεύεται
να αποβάλλει τις αντιλήψεις του παρελθόντος και η στάση της απέναντι στα
άτομα με αναπηρία είναι άλλοτε εχθρική άλλοτε αμυντική και άλλοτε αδιάφορη.
Τέτοιου είδους στάσεις και συμπεριφορές πηγάζουν είτε από άγνοια για το
τι είναι η αναπηρία, είτε από φόβο συναναστροφής με άτομα με ειδικές
ανάγκες (Ζώνιου–Σιδέρη, 1998) είτε από στερεοτυπικά δομημένες αντιλήψεις
που έχουν διαμορφωθεί εδώ και πολλά χρόνια (Μαλέτσκος, 2001).
Οι
Αζίζι–Καλαντζή και συν. (1998) υποστηρίζουν, χαρακτηριστικά, σχετικά με το θέμα
ότι η ανησυχία και ο φόβος σε κάποιες ομάδες ανθρώπων υπάρχει, όταν
δημιουργείται μεγάλη φυσική απόσταση, στερεότυπα
για τα μέλη της διαφορετικής από τη δική μας ομάδα και έμφαση στην
αρνητικά φορτισμένη διαφορετικότητα.
Βιβλιογραφική Πηγή:
Αντωνίου, Α.-Σ., Αναγνωστοπούλου, Θ., & Γάκη, Α, (2009). Επαγγελματική Εξουθένωση Εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής. Κεφάλαιο Βιβλίου υπό δημοσίευση.
Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010
Νέες μορφές εργασίας ... "ΤΗΛΕΡΓΑΣΙΑ"..
Πώς θα σας φαινόταν εάν:
- Μπορούσατε να εκτελέσετε το έργο που σας ζητήθηκε μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή και να συνδέεστε μόνο όταν είναι απαραίτητο με το δίκτυο της εταιρείας;
- Είσαστε εσείς αυτοί που έχετε την πρωτοβουλία στον έλεγχο των εργασιών σας και την κατανομή του χρόνου σας;
- Είχατε το δικό σας μοντέλο εργασίας που ορίζει την εργασιακή σχέση;
- Γλιτώνατε το κόστος μετακίνησης και τις αδικαιολόγητες απουσίες;
- Μπορούσατε να παραμείνετε στην επαρχία, αφού καταργούνται τα γεωγραφικά σύνορα;
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ -
ΚΛΑΔΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΙ
|
•Τεχνολογίες Πληροφορικής
και Επικοινωνιών
•Εκπαίδευση από απόσταση
•Τηλεϊατρική
•Marketing,διαφήμιση
•Ασφαλίσεις και
χρηματοοικονομικές υπηρεσίες
•Επαγγέλματα εξωτερικής
συνεργασίας
•Παροχή υπηρεσιών
υποστήριξης και συμβουλετικής
•Συγγραφή, εισαγωγή και
διαμόρφωση κειμένου
•Γραφιστικές ειδικότητες
και επεξεργασία γραφικών
•Τουριστικές υπηρεσίες
•Παροχή, εισαγωγή και
επεξεργασία πληροφοριών
•Πώληση μέσω τηλεφώνου,
τηλεόρασης, διαδικτύου
•Ιδιωτικές επιχειρήσεις
που ασχολούνται με το εμπόριο αγαθών
|
Ποιες "παγίδες" πρέπει να προσέξει ο εργαζόμενος:
- Παραμέληση ζητημάτων υγείας και ασφάλειας.
- Εργασιομανία.
- Τάση για απομόνωση.
- Αντίκτυπο στην οικογενειακή ζωή.
- Κοινωνικό πλαίσιο εργασίας.
- Διατάξεις και εφαρμογή του εργατικού δικαίου.
- Αρχές προστασίας των δεδομένων που διαχειρίζεται.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)