To στρες μετά από ψυχο-τραυματικό γεγονός στους αστυνομικούς.

Ο όρος «στρες μετά από ψυχο-τραυματικό γεγονός» (PTSD) χρησιμοποιείται διεθνώς για να δηλώσει την ψυχική κατάσταση στην οποία περιέρχεται το άτομο μετά το καταστροφικό συμβάν και η οποία εξακολουθεί, κατά το πλείστον, να υφίσταται για μακρό χρονικό διάστημα και μετά την παρέλευσή του. Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία έχει προσδιορίσει έναν μεγάλο αριθμό συμπτωμάτων του. Μεταξύ των συνηθέστερα εμφανιζόμενων περιλαμβάνονται διαταραχές ύπνου (π.χ. εφιάλτες), συνεχείς επαναβιώσεις του τραυματικού γεγονότος, μειωμένη ικανότητα μνημονικής ανάκλησης, σοβαρή δυσχέρεια συγκέντρωσης (ιδίως σε περιπτώσεις πνευματικής εργασίας), έμμονες και ενοχλητικές σκέψεις, ισχυρή εσωτερική ένταση, καταθλιπτικά σύνδρομα, παράνοιες, αποξένωση, καθώς και πλήθος διενέξεων στις διαπροσωπικές σχέσεις (Αντωνίου, 2001).

Σε έρευνα των συνεπειών της βομβιστικής επίθεσης στο “Oklahoma City Federal Building” διαπιστώθηκαν υψηλά ποσοστά της δυσλειτουργίας του του στρες που εκδηλώνεται μετά από ψυχο-τραυματικό γεγονός. Τα ποσοστά ποικίλαν ανάλογα με τις προηγούμενες εμπειρίες και τη θέση εργασίας των επιζώντων (North et al., 1999). Δεν υπάρχει αμφιβολία, όμως, ότι οι αστυνομικοί ως επαγγελματική κατηγορία είναι εκτεθειμένοι στο χρόνιο στρες σε μεγαλύτερο βαθμό από τις άλλες επαγγελματικές ομάδες. Κατά συνέπεια, βιώνουν σε μεγαλύτερο βαθμό αυτά τα συμπτώματα (Waters & Ussery, 2007). Παρατηρείται, λοιπόν, ότι οι προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες που έχουν βιώσει μπορεί να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στον τρόπο, αλλά και στην ανθεκτικότητά τους να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα του στρες, όταν αυτά εκδηλωθούν μετά από τραυματικά γεγονότα (Leonard & Alison, 1999).

            Οι Robinson, Sigman & Wilson (1997), διεξήγαγαν μια έρευνα με στόχο τη διερεύνηση των συμπτωμάτων του στρες που εκδηλώνεται μετά από ψυχο-τραυματικό γεγονός, τα οποία εμφανίζονται σε αστυνομικούς οι οποίοι υπηρετούν στα προάστια και όχι στο κέντρο των μεγαλουπόλεων. Σημειώθηκε ένα ποσοστό της τάξεως του 13% που σχετίζεται με τα συμπτώματα, το οποίο υποδείκνυε έναν αξιοσημείωτο βαθμό νοσηρότητας, με ενδείξεις απουσίας από τον εργασιακό χώρο, επίδρασης στην επαγγελματική υγεία, αλλά και στην οικογενειακή λειτουργία.  

            Ο Green (2004) προβάλλει μια ενδιαφέρουσα επισκόπηση του τρόπου με τον οποίο βιώνουν το στρες μετά από ψυχο-τραυματικό γεγονός οι αστυνομικοί στη Μεγάλη Βρετανία, την οποία εμπλουτίζει με παραδείγματα περιπτώσεων που σχετίζονται με την ιδιαίτερη φύση του επαγγέλματος και μπορεί να οδηγήσουν σε αυτό. Πολλές περιπτώσεις έχουν προκληθεί μετά την καταδίωξη με ιλιγγιώδη ταχύτητα με αυτοκίνητο ή μηχανή, την επίθεση και την απειλή της ίδιας τους της ζωής και την αντιμετώπιση ενός ξαφνικού θανάτου. Δηλώνεται ότι μετά από αυτά τα περιστατικά μπορεί να βασανίζονται για μήνες από αυπνίες, εφιάλτες, αναλαμπές και πονοκεφάλους. Επιπλέον, βρίσκουν διέξοδο στην κατανάλωση αλκοόλ και στο κάπνισμα για να ανακουφιστούν από το τραύμα. Παρουσιάζουν διάσπαση προσοχής, είναι αρκετά ευερέθιστοι ή αδιάφοροι, γεγονός που οδηγεί πολλές φορές σε συγκρούσεις με το σύντροφό τους. Τονίζεται ότι τα συμπτώματα αυτά δε διαφοροποιούνται ανά φύλο. Ενδεικτικό, όμως, είναι το παράδειγμα μιας αστυνομικού η οποία αναφέρει πως δεν επέστρεψε ποτέ στη δουλειά της, ενώ οπουδήποτε έβλεπε στολή αστυνομικού πάθαινε κρίσεις πανικού. Τέλος, θεωρείται ότι είναι έξι φορές υψηλότερα στους αστυνομικούς απ’ ό,τι στο κοινωνικό σύνολο (Antoniou, 2009). 

  

Βιβλιογραφική Πηγή

Αναγνωστοπούλου, Θ. (2010). Εργασιακό Στρες και Επαγγελματική Ικανοποίηση Αστυνομικών Υπαλλήλων. Μια πρόταση συμβουλευτικής παρέμβασης. Αθήνα: Μεταπτυχιακή Εργασία στο ΠΜΣ "Συμβουλευτική & Επαγγελματικός Προσανατολισμός"