Η ιδιαίτερη φύση του αστυνομικού επαγγέλματος.

Η εργασία του αστυνομικού χαρακτηρίζεται από την ιδιαίτερη φύση της (Wright, Powell & Ridge, 2006), πηγή εργασιακού στρες αλλά ταυτόχρονα και επαγγελματικής ικανοποίησης. Συνάδει με τη φυσική απειλή, τη βία, τη διαρκή έκθεση στον κίνδυνο, καθώς και την αντιμετώπιση διαρκώς νέων και πρωτόγνωρων καταστάσεων (Wright et al., 2006).

            Κατά τους Kop et al. (1999),  η φύση του επαγγέλματος σχετίζεται με συναισθηματικά απαιτητικές καταστάσεις. Καταρχάς, ενδέχεται να ενημερώσουν  συγγενείς για έναν ξαφνικό θάνατο, να παραστούν σε νεκρώσιμες ακολουθίες ή να έρθουν αντιμέτωποι με αυτοκτονίες, μοιραία ατυχήματα, τη σεξουαλική κακοποίηση ή την παρενόχληση ανηλίκων. Παράλληλα, συναναστρέφονται με ειδικές ομάδες πληθυσμού, όπως χρήστες ναρκωτικών ουσιών και αλκοολικούς με απότοκο τη συχνή μεσολάβησή τους σε συγκρούσεις (Violanti & Aron, 1993). Συχνά έρχονται αντιμέτωποι με βίαιους και ανταγωνιστικούς πολίτες, όπως, επίσης, και με θύματα που έχουν εξωπραγματικές ανάγκες και παράλογες απαιτήσεις (Kingshott et al., 2004).

Εξίσου σημαντικός παράγοντας είναι ο κίνδυνος που ελλοχεύει κατά τη διάρκεια άσκησης του καθήκοντος από τρομοκρατικές και βίαιες επιθέσεις. Καθημερινά απειλείται η φυσική τους ακεραιότητα και είναι διαρκώς εκτεθειμένοι στη βία και στον κίνδυνο (Brown & Fielding, 1999). Τέλος, ιδιαίτερη μνεία γίνεται και στην περίπτωση θανάτου ενός συναδέλφου ή στην ανάγκη να αφαιρέσουν οι ίδιοι τη ζωή κάποιου σε έκτακτες καταστάσεις (Coman & Evans, 1991ž Violanti & Aron, 1993). Σε λιγότερο βαθμό επισημαίνονται τα επιχειρησιακά καθήκοντα, όπως η  σύλληψη ενός βίαιου προσώπου, η εμφάνιση στο δικαστήριο και η χρήση δύναμης (Biggam et al., 1997).

Οι απειλητικές προκλήσεις απεικονίζουν προσδοκίες για μια επερχόμενη συμφορά, μια κατάσταση ανησυχίας και συχνά συνοδεύονται από δηλώσεις όπως «Τι θα γινόταν εάν..» ή «ελπίζω..». Αντανακλούν μια αίσθηση αβεβαιότητας, ένα δίλημμα στους αστυνομικούς, όταν αντιλαμβάνονται τον ενδεχόμενο κίνδυνο ο οποίος έρχεται σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις και τα αποτελέσματα της δεδομένης κατάστασης. Συχνά σκέφτονται πρώτα το χειρότερο σενάριο και μετά λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα αντιμετώπισης (Anshel, 2000). Οι προαναφερθείσες καταστάσεις απαιτούν μια αίσθηση πρόνοιας, προβλεψιμότητας και ελέγχου της κατάστασης (Terry, 1991).

Μια πρόσφατη έρευνα του Manzoni (2006) εξέτασε το βαθμό στον οποίο η βία ανάμεσα στην αστυνομία και στους πολίτες επηρεάζεται από το στρες των αστυνομικών. Το συμπέρασμα ήταν ότι παρόλο που το στρες και η χρήση δύναμης σχετίζονταν, τα «λειτουργικά καθήκοντα» ήταν τα μόνα που προέλεγαν τη χρήση δύναμης. 

Βιβλιογραφική Πηγή:

Αναγνωστοπούλου, Θ. (2010). Εργασιακό Στρες και Επαγγελματική Ικανοποίηση Αστυνομικών Υπαλλήλων. Μια πρόταση συμβουλευτικής παρέμβασης. Αθήνα: Μεταπτυχιακή Εργασία στο ΠΜΣ "Συμβουλευτική & Επαγγελματικός Προσανατολισμός"