"Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα..."

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

To σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης (burnout).

Ο όρος «επαγγελματική εξουθένωση» χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει τον κορεσμό ή την εξάντληση από το επάγγελμα (Παππά, 2006). Με τον όρο «επαγγελματική εξουθένωση» ή στην ξενόγλωσση βιβλιογραφία «burnout» εννοούμε (Antoniou, Polychroni, & Walters, 2000) το σύνδρομο της αρνητικής επίδρασης του στρες από την εργασία που αυξάνεται όταν υπάρχει παρατεταμένη και κλιμακούμενη πίεση, μη ελεγχόμενη από διάφορες κατάλληλες στρατηγικές.
 Αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε ψυχική και πνευματική ανισορροπία και να δημιουργήσει δυσχέρειες στη διδασκαλία (Antoniou et al., 2000). Αποτελεί μια μακρόχρονη αντίδραση στο εργασιακό στρες και εμφανίζεται κυρίως σε άτομα που ασκούν κάποιο κοινωνικό λειτούργημα (Gabassi, Cervai, Rozbowsk, Semerano, & Gregori, 2002).
            Ο όρος «επαγγελματική εξουθένωση» σχετίζεται από πολλούς ερευνητές με το αποτέλεσμα των επιβαρύνσεων στην εργασία, το στρες και την ψυχολογική προσαρμογή. Το άτομο που χαρακτηρίζεται από επαγγελματική εξουθένωση διέρχεται από τα ακόλουθα στάδια (Παππά, 2006):
   Στο α΄ στάδιο, το άτομο βιώνει μια κατάσταση ανισορροπίας μεταξύ των απαιτήσεων από την εργασία και τις πηγές βοήθειας και επομένως κατακλύζεται από άγχος.
     Στο β΄ στάδιο, προσδιορίζεται από μια άμεση, περιορισμένης χρονικής διάρκειας συναισθηματική αντίδραση απέναντι σ΄ αυτήν την ανισορροπία, η οποία διακρίνεται από συναισθήματα φόβου, έντασης, υπνηλίας και εξάντλησης. Έτσι, νιώθει πιεσμένο και εκδηλώνει συμπτώματα ψυχοσωματικά.
    Στο γ΄ στάδιο, το άτομο έχει αλλάξει τη συμπεριφορά και τη στάση του απέναντι στην εργασία του.
          Με άλλα λόγια η επαγγελματική εξουθένωση εκδηλώνεται ως μια μορφή άμυνας του ατόμου και γίνεται εμφανής ως απάθεια, αλαζονεία, και συναισθηματική αποστασιοποίηση (Παππά, 2006). 
Σαφώς, θα πρέπει εδώ να διαλευκανθεί μια υφέρπουσα σύγχυση, και ο κίνδυνος ταύτισης των εννοιών της επαγγελματικής εξουθένωσης και του στρες. Ξεκάθαρα, πρόκειται για δύο διαφορετικές έννοιες οι οποίες δεν πρέπει να συγχέονται, καθότι εκλύονται από διαφορικά αίτια και παρουσιάζουν διαφορετικές συνέπειες. Πιθανόν, η όποια σύγχυση που έχει προκληθεί να αφορμάται από μια παρόμοια συμπτωματολογία (Caton, Grossnickle, Cope, Long, & Mitchell, 1988).
 Η εξουθένωση δεν είναι συνώνυμο του στρες, μια και το τελευταίο είναι μερικές φορές και θετικό. Αντίθετα, η εξουθένωση είναι πάντα αρνητική. Το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης δεν είναι τίποτα λιγότερο από το στρες. Το στρες που ξεκινά από ένα επαγγελματικό ζήτημα, δεν είναι απαραίτητο να οδηγήσει στη επαγγελματική εξουθένωση. Αντίθετα, η επαγγελματική εξουθένωση αποτελεί μια ιδιαίτερη αντίδραση του στρες (Κάντας, 1995), ένα ξεχωριστό μηχανισμό που διαθέτει κάποιες συγκεκριμένες διαστάσεις (Cherniss, 1980).
Σε σχετική έρευνα που εκπονήθηκε (Gil-Monte, & Peirό, 1996), το σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης παρουσιάζεται ως η απάντηση ή η κατάληξη στο συνεχές εργασιακό στρες που αναδύεται ύστερα από μια διαδικασία γνωστικής επανεκτίμησης των καταστάσεων, όταν οι στρατηγικές διαχείρισης του στρες δεν επαρκούν. 

ΟΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗΣ

Το θέμα της επαγγελματικής εξουθένωσης απασχόλησε για πρώτη φορά επίσημα την  Christine Maslach (1982) και παρατηρείται κυρίως στην υγεία, στην κοινωνική εργασία και την εκπαίδευση (Male, & May, 1997). Σύμφωνα με τους Maslach και Jackson (1986), το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης αποτελεί μια διαδικασία που διαθέτει τρεις διαστάσεις, τη συναισθηματική εξάντληση, την αποπροσωποποίηση και την έλλειψη προσωπικής επίτευξης (Gil- Monte, & Peirό, 1996  Antoniou, et al., 2000).
v    Συναισθηματική Εξάντληση(Emotional Exhaustion) : Το άτομο έχει την εντύπωση ότι δεν είναι σε θέση να προσφέρει στους άλλους. Επιπλέον, νιώθει εξουθένωση από την καθημερινή επαφή με τους ανθρώπους γύρω του (Gil-Monte, & Peirό, 1996). Έχει θεωρηθεί ταυτόσημο φαινόμενο με την επαγγελματική κατάθλιψη (Firth, McIntee, McKeow, & Britton, 1986).
v    Αποπροσωποποίηση (Depersonalization) : Δείχνει πόσο συχνά το άτομο εκφράζει αρνητικά συναισθήματα και εκδηλώνει κυνική συμπεριφορά στο χώρο εργασίας του (Κάντας, 1995  Gil-Monte, & Peirό, 1996). Αποτελεί τρόπο έκφρασης της επιβαρυμένης ψυχολογικής κατάστασης και των έντονων συναισθημάτων που δεν εκδηλώνονται και εκφράζεται με συναισθηματική απομάκρυνση, αδιαφορία και προσβλητική συμπεριφορά προς τους ανθρώπους και την εργασία (Gorman, 1993).
v    Έλλειψη προσωπικής επίτευξης (Personal accomplishment) : Το άτομο  έχει την τάση να κρίνει αρνητικά τον εαυτό του και ειδικότερα τη δουλειά του. Γενικότερα, καταβάλλεται από ένα καθολικό συναίσθημα λύπης και απογοήτευσης για τα αποτελέσματα της δουλειάς του ενώ παράλληλα έχει πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση (Κάντας, 1995  Antoniou, et al., 2000).
Η συναισθηματική και ψυχολογική επιβάρυνση που χαρακτηρίζει τα επαγγέλματα που προσβάλλονται συχνότερα από το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης-ιατροί, νοσηλευτές, εκπαιδευτικοί, κοινωνικοί λειτουργοί- οδηγεί στη γρήγορη κατανάλωση των ενεργειακών αποθεμάτων, στον επηρεασμό της ψυχικής και σωματικής υγείας και τελικά στην εξάντληση (Maslach, Schaufeli, & Leiter, 2001). Το αίσθημα της αναποτελεσματικότητας οφείλεται τη μείωση των επαγγελματικών επιδόσεων και αντικατοπτρίζει τη χαμηλή αυτοεκτίμηση του πάσχοντος [...].
Για να μπορέσει η επαγγελματική εξουθένωση να κατανοηθεί χρειάζεται έρευνα τόσο γνωστικών μεταβλητών, όπως η εμπιστοσύνη στον εαυτό, όσο και οργανωσιακών και περιβαλλοντικών μεταβλητών, όπως η δυσλειτουργία στην εκπλήρωση. Ιδιαίτερα, η εμπιστοσύνη στον εαυτό σε επαγγελματικό περιβάλλον θεωρείται σημαντική στην πρόβλεψη του επιπέδου  προσωπικής επίτευξης (Gil-Monte, & Peirό, 1996).


Βιβλιογραφική Πηγή:
Αντωνίου, Α.Σ., Αναγνωστοπούλου, Θ., & Γάκη, Α. (2010). Η Επαγγελματική Εξουθένωση των Εκπαιδευτικών στην Ειδική Αγωγή. Στο Α.-Σ. Αντωνίου (Επιμελητής Έκδοσης) Στρες: Προσωπική Ανάπτυξη και Ευημερία. Αθήνα: Εκδ. Παπαζήση

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Hμερίδα: "Σχεδιάζω το μέλλον μου! Επιλέγω Κατεύθυνση, Επιλέγω Σπουδές"


Δείτε το σχετικό ρεπορτάζ όπως προβλήβηκε στο Δελτίο Ειδήσεων του ΑΧΕΛΩΟΣ TV
 

 



Το Kέντρο Επαγγελματικού Προσανατολισμού Αγρίνιου σε συνεργασία με την Ένωση φροντιστών Β΄βάθμιας εκπαίδευσης Αγρινίου σας προσκαλεί στην ανοιχτή εκδήλωση με θέμα:
«Σχεδιάζω το μέλλον μου! Επιλέγω κατεύθυνση, επιλέγω σπουδές»
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τo Σάββατο 9 Απριλίου 2011, στις 18:30, στην Αίθουσα Εμπορικού Επιμελητήριου Αγρινίου, (Παπαστράτου 53 και Σμύρνης, άνωθεν Goody's).
Απευθύνεται σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου, γονείς μαθητών και εκπαιδευτικούς της Β’βάθμιας εκπαίδευσης, που επιθυμούν περαιτέρω ενημέρωση για τον επαγγελματικό προσανατολισμό των μαθητών τους.
Περιλαμβάνει 3ωρο σεμινάριο με τις εξής θεματικές ενότητες:
  • Επαγγελματικός Προσανατολισμός και εκπαιδευτικές επιλογές
  • Επιλογή κατεύθυνσης - μαθημάτων γενικής παιδείας - επιστημονικών πεδίων
  • Πανελλήνιες εξετάσεις και συμπλήρωση μηχανογραφικού
  • Οι αλλαγές στο μηχανογραφικό του 2011
  • ΑΕΙ - ΤΕΙ: σχολές του κάθε επιστημονικού πεδίου
  • Επαγγέλματα και σχολές με θετικές προοπτικές
  • Απαιτήσεις της σύγχρονης αγοράς εργασίας
  • Εισηγήσεις επαγγελματιών - αποφοίτων δημοφιλών σχολών

Εισηγητές
  1. Νέλλη Παρμάκη, Φιλόλογος, Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού
  2. Καλλιόπη Σωτηράκη, Ψυχολόγος, Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού
  3. Θεοδώρα Αναγνωστοπούλου, Φιλόλογος, Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού
Είσοδος Ελεύθερη.
Πληροφορίες στα τηλέφωνα 2641 30 15 30 και 694 54 34 5 34




Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Συμπτώματα στρες! Εσύ ποια παρουσιάζεις;



  • Νιώθεις ένα ανεξήγητο αίσθημα κόπωσης και καταβολής δυνάμεων;
  • Έχεις τάση για φαγηγό, ποτό ή κάπνισμα περισσότερο απ' ό,τι συνήθως;
  • Έχεις διαταραχές του πεπτικού συστήματος;
  • Έχεις δύσπνοια ή αίσθημα ιλίγγου;
  • Έχεις μυικούς σπασμούς;
  • Έχεις αισθήματα τσιμπημάτων ή σουβλιές;
  • Αντιμετωπίζεις δυσκολίες στον ύπνο;
  • Δε θέλεις να σηκωθείς από το κρεβάτι σου το πρωί;
  • Έχεις πονοκεφάλους;
  • Δε διαθέτεις αρκετή ενεργητικότητα; 

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, οι ερευνητές έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους στην ανακάλυψη έγκυρων μεθόδων μέτρησης των χρόνιων στρεσογόνων παραγόντων, καθώς τους θεωρούν ως τις πιο πιθανές αιτίες για την εμφάνιση συγκεκριμένων ασθενειών και ειδικά εκείνων με μακροπρόθεσμη εξέλιξη ή φάση εμφάνισης, όπως η στεφανιαία νόσος και άλλες καρδιαγγειακές παθήσεις. Ακόμη, όλο και περισσότερα στοιχεία στηρίζουν την άποψη ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τους ανθρώπους να εξοικειωθούν με τους χρόνιους στρεσογόνους παράγοντες, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Οι βιολογικές συνέπειες στο ανθρώπινο σώμα, που οφείλονται σε παρατεταμένη έκθεση σε χρόνιους στρεσογόνους παράγοντες έχουν ήδη γίνει γνωστές από τις θεωρίες των πρωτοπόρων στη θεωρία του στρες. Πρόσφατες έγκυρες μελέτες επιβεβαιώνουν την άποψη ότι οι χρόνιοι στρεσογόνοι παράγοντες με διάρκεια που ξεπερνά τον ένα μήνα (π.χ. ανεργία) επιδρούν αρνητικά στο ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου. Επιπλέον, οι χρόνιοι στρεσογόνοι παράγοντες που διαρκούν πάνω από ένα χρόνο είναι στενά συνδεδεμένοι με υψηλού επιπέδου ψυχολογικά συμπτώματα «distress» σε ενήλικες (Αντωνίου, 2001).

Βιβλιογραφική Πηγή:
Αναγνωστοπούλου, Θ. (2010). Εργασιακό Στρες και Επαγγελματική Ικανοποίηση Αστυνομικών Υπαλλήλων. Μια πρόταση συμβουλευτικής παρέμβασης. Αθήνα: Μεταπτυχιακή Εργασία στο ΠΜΣ "Συμβουλευτική & Επαγγελματικός Προσανατολισμός"

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Δύο μήνες πριν τις Πανελλαδικές Εξετάσεις ... oργανώνω το διάβασμά μου!


Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ανακοινώθηκε η διεξαγωγή των Πανελλαδικών Εξετάσεων το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαϊου. 
Καθώς πλησιάζει ο καιρός, οι μαθητές εντείνουν τις προσπάθειές τους για την επίτευξη της πολυπόθητης εισαγωγής τους στα Ιδρύματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Οι Πανελλήνιες Εξετάσεις είναι μια ιδιαίτερα ψυχοφθόρα διαδικασία, η οποία γεννά μια πληθώρα συναισθημάτων και αντιδράσεων. Άγχος, αγωνία, ευερεθιστότητα, εκρήξεις θυμού, δυσκολία συγκέντρωσης, διάσπαση προσοχής. Ο βαθμός και η ένταση εκδήλωσής τους καθοδηγούνται κυρίως από το φόβο της αποτυχίας, αλλά και από το φόβο της διάψευσης των γονεϊκών προσδοκιών.
Εάν είσαι υποψήφιος καλό είναι να διατηρείς την ψυχραιμία σου και να μη λησμονείς πως οι δύο μήνες προετοιμασίας που απομένουν είναι βαρύνουσας σημασίας. Γι' αυτό:
  • Φτιάξε ένα οργανόγραμμα επαναλήψεων. Θέσε ρεαλιστικούς στόχους, ώστε στο τέλος κάθε εβδομάδας να έχεις καλύψει ένα συγκεκριμένο μέρος της ύλης.
  • Θέσε προτεραιότητες. Ποια κενά έχεις αφήσει και πρέπει να καλυφθούν; Ποια μαθήματα έχουν συντελεστή βαρύτητας; Σε ποια μαθηματα μπορείς να χτυπήσεις υψηλή βαθμολογία;
  • Επικεντρώσου σε ένα γνωστικό αντικείμενο τη φορά, ώστε να κάνεις ουσιώδες διάβασμα και όχι "πασάλειμμα" σε όλα.
  • Δώσε έμφαση στη διαχείριση του χρόνου. Συγκεκριμένα εξασκήσου με θέματα προηγούμενων ετών και διαγωνίσματα προσομοίωσης. Μπορείς να τα ολοκληρώσεις μέσα σε τρεις ώρες;
  • Αντάλλαξε απόψεις για τις απορίες σου με τους συμμαθητές σου, διάβασε και κάνε επαναλήψεις μαζί τους, ώστε να ελέγξεις το επίπεδό σου. Μη διστάσεις να κάνεις αυτοαξιολόγηση.     

Ως οδηγό σου να έχεις το αρχαίο ρητό 
"η επανάληψις εστί μήτηρ πάσης μαθήσεως"
Έτσι θα κατορθώσεις να "νικήσεις" την ατέλειωτη ύλη!!!


Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

ΣΤΡΕΣ: Προσωπική Ανάπτυξη & Ευημερία



Η Επαγγελματική Εξουθένωση των Εκπαιδευτικών στην Ειδική Αγωγή

Αλέξανδρος-Σταμάτιος Αντωνίου, Θεοδώρα Αναγνωστοπούλου & Ανδρονίκη Γάκη

Το παρόν κεφάλαιο έχει ως στόχο να παρουσιάσει την επαγγελματική εξουθένωση των εκπαιδευτικών που εργάζονται στην ειδική εκπαίδευση. Υποστηρίζεται ότι η ειδική αγωγή αποτελεί μια ιδιαίτερη μορφή εκπαίδευσης, τόσο για το ίδιο το παιδί, όσο και για τον εκπαιδευτικό. Και μόνο οι διαφορετικές συνθήκες διδασκαλίας και η προσαρμοσμένη παροχή του εκπαιδευτικού έργου είναι στοιχεία που συνηγορούν σε μια προσανατολισμένη σε άλλους σκοπούς, μέσα και μεθόδους εκπαίδευση (Πολυχρονοπούλου, 1995  Δράκος, 2002). Ως αποτέλεσμα, απαιτείται επιπρόσθετη προσπάθεια εκ μέρους του εκπαιδευτικού, με άμεση επίπτωση συχνά τη συναισθηματική του φόρτιση και σωματική του εξάντληση, που πολλές φορές εγγίζει τα όρια της εξουθένωσης. Η παρουσίαση περιλαμβάνει τέσσερα μέρη. Συγκεκριμένα: 
            Στο α΄ μέρος, παρουσιάζονται γενικά τα χαρακτηριστικά του στρες και της επαγγελματικής εξουθένωσης καθώς και οι διαστάσεις της.
            Στο β΄ μέρος, γίνεται μνεία στο χώρο της ειδικής αγωγής. Αρχικά, προσδιορίζονται τα άτομα που χρήζουν ειδική αγωγή, αναφέρονται τα διαθέσιμα εκπαιδευτικά πλαίσια, η κατάρτιση των εκπαιδευτικών που εργάζονται σε αυτές και επιπρόσθετα οι ιδιαίτερες αρμοδιότητές τους. Εν συνεχεία, διερευνώνται οι προσδοκίες και οι αντιλήψεις των εκπαιδευτικών, καθώς και οι παράγοντες που τις επηρεάζουν. 
            Στο γ΄ μέρος, επιχειρείται μια αναζήτηση των αιτίων που οδηγούν τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής στη διάψευση των προσδοκιών τους, τη ματαίωση και κατά συνέπεια στην επαγγελματική εξουθένωση.
            Τέλος, στο δ΄ μέρος, εκτίθενται πιθανά μέτρα πρόληψης και παρέμβασης, αλλά και να αντιμετωπίσουν την επαγγελματική εξουθένωση των εκπαιδευτικών και ταυτόχρονα στρατηγικές αντιμετώπισης του εργασιακού στρες.



Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

To στρες μετά από ψυχο-τραυματικό γεγονός στους αστυνομικούς.

Ο όρος «στρες μετά από ψυχο-τραυματικό γεγονός» (PTSD) χρησιμοποιείται διεθνώς για να δηλώσει την ψυχική κατάσταση στην οποία περιέρχεται το άτομο μετά το καταστροφικό συμβάν και η οποία εξακολουθεί, κατά το πλείστον, να υφίσταται για μακρό χρονικό διάστημα και μετά την παρέλευσή του. Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία έχει προσδιορίσει έναν μεγάλο αριθμό συμπτωμάτων του. Μεταξύ των συνηθέστερα εμφανιζόμενων περιλαμβάνονται διαταραχές ύπνου (π.χ. εφιάλτες), συνεχείς επαναβιώσεις του τραυματικού γεγονότος, μειωμένη ικανότητα μνημονικής ανάκλησης, σοβαρή δυσχέρεια συγκέντρωσης (ιδίως σε περιπτώσεις πνευματικής εργασίας), έμμονες και ενοχλητικές σκέψεις, ισχυρή εσωτερική ένταση, καταθλιπτικά σύνδρομα, παράνοιες, αποξένωση, καθώς και πλήθος διενέξεων στις διαπροσωπικές σχέσεις (Αντωνίου, 2001).
Σε έρευνα των συνεπειών της βομβιστικής επίθεσης στο “Oklahoma City Federal Building” διαπιστώθηκαν υψηλά ποσοστά της δυσλειτουργίας του του στρες που εκδηλώνεται μετά από ψυχο-τραυματικό γεγονός. Τα ποσοστά ποικίλαν ανάλογα με τις προηγούμενες εμπειρίες και τη θέση εργασίας των επιζώντων (North et al., 1999). Δεν υπάρχει αμφιβολία, όμως, ότι οι αστυνομικοί ως επαγγελματική κατηγορία είναι εκτεθειμένοι στο χρόνιο στρες σε μεγαλύτερο βαθμό από τις άλλες επαγγελματικές ομάδες. Κατά συνέπεια, βιώνουν σε μεγαλύτερο βαθμό αυτά τα συμπτώματα (Waters & Ussery, 2007). Παρατηρείται, λοιπόν, ότι οι προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες που έχουν βιώσει μπορεί να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στον τρόπο, αλλά και στην ανθεκτικότητά τους να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα του στρες, όταν αυτά εκδηλωθούν μετά από τραυματικά γεγονότα (Leonard & Alison, 1999).
            Οι Robinson, Sigman & Wilson (1997), διεξήγαγαν μια έρευνα με στόχο τη διερεύνηση των συμπτωμάτων του στρες που εκδηλώνεται μετά από ψυχο-τραυματικό γεγονός, τα οποία εμφανίζονται σε αστυνομικούς οι οποίοι υπηρετούν στα προάστια και όχι στο κέντρο των μεγαλουπόλεων. Σημειώθηκε ένα ποσοστό της τάξεως του 13% που σχετίζεται με τα συμπτώματα, το οποίο υποδείκνυε έναν αξιοσημείωτο βαθμό νοσηρότητας, με ενδείξεις απουσίας από τον εργασιακό χώρο, επίδρασης στην επαγγελματική υγεία, αλλά και στην οικογενειακή λειτουργία.  
            Ο Green (2004) προβάλλει μια ενδιαφέρουσα επισκόπηση του τρόπου με τον οποίο βιώνουν το στρες μετά από ψυχο-τραυματικό γεγονός οι αστυνομικοί στη Μεγάλη Βρετανία, την οποία εμπλουτίζει με παραδείγματα περιπτώσεων που σχετίζονται με την ιδιαίτερη φύση του επαγγέλματος και μπορεί να οδηγήσουν σε αυτό. Πολλές περιπτώσεις έχουν προκληθεί μετά την καταδίωξη με ιλιγγιώδη ταχύτητα με αυτοκίνητο ή μηχανή, την επίθεση και την απειλή της ίδιας τους της ζωής και την αντιμετώπιση ενός ξαφνικού θανάτου. Δηλώνεται ότι μετά από αυτά τα περιστατικά μπορεί να βασανίζονται για μήνες από αυπνίες, εφιάλτες, αναλαμπές και πονοκεφάλους. Επιπλέον, βρίσκουν διέξοδο στην κατανάλωση αλκοόλ και στο κάπνισμα για να ανακουφιστούν από το τραύμα. Παρουσιάζουν διάσπαση προσοχής, είναι αρκετά ευερέθιστοι ή αδιάφοροι, γεγονός που οδηγεί πολλές φορές σε συγκρούσεις με το σύντροφό τους. Τονίζεται ότι τα συμπτώματα αυτά δε διαφοροποιούνται ανά φύλο. Ενδεικτικό, όμως, είναι το παράδειγμα μιας αστυνομικού η οποία αναφέρει πως δεν επέστρεψε ποτέ στη δουλειά της, ενώ οπουδήποτε έβλεπε στολή αστυνομικού πάθαινε κρίσεις πανικού. Τέλος, θεωρείται ότι είναι έξι φορές υψηλότερα στους αστυνομικούς απ’ ό,τι στο κοινωνικό σύνολο (Antoniou, 2009). 
  
Βιβλιογραφική Πηγή
Αναγνωστοπούλου, Θ. (2010). Εργασιακό Στρες και Επαγγελματική Ικανοποίηση Αστυνομικών Υπαλλήλων. Μια πρόταση συμβουλευτικής παρέμβασης. Αθήνα: Μεταπτυχιακή Εργασία στο ΠΜΣ "Συμβουλευτική & Επαγγελματικός Προσανατολισμός"