"Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα..."

Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Στο κυνήγι της ευτυχίας!

Ευτυχία. Μια κατάσταση που όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως εθνικότητας, γένους, ηλικίας ή θρησκείας, παλεύουμε να φτάσουμε. Ακόμα και τα πιο σύγχρονα όργανα μέτρησης δεν μπορούν να μετρήσουν πόσο ευτυχισμένοι είμαστε, όμως εμείς εξακολουθούμε να την κυνηγάμε με κάθε κόστος. Δουλεύουμε ατελείωτες ώρες κλεισμένοι σε ασφυκτικά γραφεία, υπομένουμε ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δεν θα θέλαμε στη ζωή μας καταπιέζοντας το παρόν μας για τα όνειρα του αύριο. Κι έπειτα από όλες αυτές τις θυσίες κάποιοι τη βρίσκουμε. Άλλοι όχι. Και μερικοί ίσως να μην καταλάβουμε καν ότι κάποια στιγμή πήραμε μια γεύση από αυτή.
            Το ερώτημα «τι είναι ευτυχία για τον σύγχρονο άνθρωπο;» στερείται νοήματος. Για καθέναν από εμάς «ευτυχία» σημαίνει κάτι διαφορετικό. Η έννοια της σχηματίζεται στο μυαλό μας με βάση τους προσωπικούς μας στόχους, τα ιδανικά και τις φιλοδοξίες μας. Βέβαια, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις οι οποίες μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά σε αυτήν. Μια δημοκρατική κοινωνία είναι- θεωρητικά τουλάχιστον-  το καταλληλότερο μέρος για να αφουγκραστεί κάποιος την ευτυχία του. Γιατί, όμως, οι άνθρωποι εξακολουθούμε να νιώθουμε δυστυχισμένοι;
            «Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία» λέει εδώ και πολλά χρόνια ο λαός. Παρόλο που κατανοεί, λοιπόν, την αλήθεια, αρνείται να την υιοθετήσει στον τρόπο ζωής του. Έτσι, προτεραιότητα του γίνεται ο υλικός ευδαιμονισμός. Στις σύγχρονες καταναλωτικές κοινωνίες που ζούμε, η ευμάρεια θεωρείται κριτήριο ευτυχίας και καταξίωσης. Όσα περισσότερα υλικά αγαθά συγκεντρώνει κάποιος στα χέρια του, τόσο πιο σπουδαίος θεωρείται. Γι’ αυτό, και στις περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε σήμερα,  ο άνθρωπος φαίνεται ακόμα πιο μονόχνοτος και μίζερος, καθώς πιστεύει πως η ευτυχία του απομακρύνεται. Που να ‘ξερε πως ούτως ή άλλως με αυτή του τη νοοτροπία δεν θα την πλησίαζε ποτέ ουσιαστικά…
            Οι συνέπειες της επίδρασης του χρήματος στον άνθρωπο αποτελούν τα εμπόδια που μας φράζουν τον δρόμο για την ευτυχία μας. Τα πνευματικά και ψυχικά χαρίσματα περνούν συνήθως σε δεύτερη μοίρα ή απαρατήρητα, μεταμορφώνοντας τον άνθρωπο σε μηχανή παραγωγής πλούτου. Όπου κι αν κοιτάξουμε γύρω μας (και μέσα μας) είναι εμφανής η αλλοτρίωση. Οι εξαντλητικοί ρυθμοί και η υπερεργασία δεν εξαλείφουν μόνο τον ελεύθερο χρόνο μας, αλλά καταστρέφουν και τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι γκρίζες πόλεις εναρμονίζονται τότε με τις γκρίζες καρδιές μας και τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας ακμάζουν · η απληστία ευνοεί τη βία κάθε μορφής, είτε αυτή μεταφράζεται σε αγενή συμπεριφορά απέναντι στον άλλον είτε σε κρούσματα εγκληματικότητας. Εξάλλου, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η πρώτη αιτία πολέμων διαχρονικά είναι το χρήμα.
            Η λύση στο πρόβλημα αναζήτησης της ευτυχίας δόθηκε εκατοντάδες χρόνια πριν από έναν αρχαίο ιστορικό που μελετούν εκτενώς οι μαθητές της πρώτης λυκείου. «Εκείνον που μπορεί να αποκτά  χρήματα με το δίκαιο και να τα χρησιμοποιεί με το καλό, αυτόν εγώ το θεωρώ ευτυχισμένο» λέει ο Ξενοφώντας, επίκαιρος παρά ποτέ. Μαθαίνοντας από μικρή ηλικία πώς να διαχειριζόμαστε σωστά τα χρήματα θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την παγίδα του καταναλωτισμού. Αυτά τα πολύχρωμα χαρτιά και οι πλαστικές κάρτες δεν έχουν από μόνα τους την δύναμη να μας εξουσιάζουν· για ό, τι μπορούν να αλλάξουν στη ζωή μας ευθυνόμαστε αποκλειστικά εμείς.
            Η ζωή δεν είναι χρήμα αλλά σχέσεις. Σχέσεις με τους άλλους, με τη φύση, με τις ιδέες, με τον εαυτό μας. Εκεί οφείλουμε να επικεντρωθούμε για να μάθουμε, να θεραπευτούμε από την ανία και τον εγωκεντρισμό μας και να γίνουμε τελικά ευτυχισμένοι.

Χριστίνα Δρίκου

μαθήτρια της Α’ Λυκείου