"Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα..."

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

"Εγώ & οι διαφορετικοί συμμαθητές μου" ... ένα μάθημα ζωής!

Ένα εξαιρετικό video για τα μαθήματα ζωής που μπορούν να δώσουν οι δάσκαλοι. Η Jane Elliott όταν πήγε να διδάξει στο δημοτικό της πόλης της στην Άιοβα, όπου κατοικούν μόνο λευκοί, χωρίζει τους μαθητές της τάξης σε δυο ομάδες, σ' εκείνους με τα γαλανά και σ' εκείνους με τα καστανά μάτια, ώστε να "βιώσουν" στην πράξη το ρατσισμό και τη διαφορετικότητα! Παρακολουθήστε το:http://www.dailymotion.com/video/xetqv6_tvxs-gr-yyy-yyyy-yyyyyyyy-yyyyyyyyy_shortfilms?start=11#from=embed 

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Ο δάσκαλος είναι ... "ηθο-ποιός" (!)


Ο δάσκαλος εύλογα μπορεί να χαρακτηριστεί ηθοποιός, καθώς έχει έναν λειτουργικό ρόλο, «ποιεί  ήθος». Χάριν την ιδιότητάς του αυτής έχει μια μεταστατική ιδιότητα, πρέπει δηλαδή να μεθίσταται από αυτό που είναι σε αυτό που απαιτεί ο ρόλος του, ώστε να είναι η συνάντηση δημιουργική. Επιπλέον, κρίνεται αναγκαίο να υποδύεται την πραγματικότητα αλλά να έχει και τη δυνατότητα της ανταπόκρισης. Δεδομένου, λοιπόν, ότι διαπλάθει ανθρώπινους χαρακτήρες και διαμορφώνει ήθος πρέπει να διαπνέεται από κάποιες αρετές, οι οποίες μετατρέπουν σε ζωντανή υπόθεση τη συνάντηση με τους μαθητές.
            Πρώτα απ’ όλα, ο δάσκαλος πρέπει να είναι αυθεντικός. Με τον όρο αυτό δεν εννοείται βέβαια ότι ο δάσκαλος πρέπει να είναι «αφέντης» και παντογνώστης, που επιβάλλει την πειθαρχία και απορρίπτει την κριτική και την αμφισβήτηση, αλλά αντιθέτως, να βλέπει τη σχέση του με το μαθητή ως μια σχέση συγκοινωνούντων δοχείων και να είναι δηλαδή γνήσιος. Κρίνεται αναγκαίο, λοιπόν, να αναγνωρίζει το σφάλμα του και να παραδέχεται τις ελλείψεις του. Με τη στάση του αυτή αναγνωρίζει πως ως άνθρωπος και αυτός μπορεί να μην ξέρει κάποια πράγματα της ειδίκευσης του, γίνεται αληθινός και πιο προσιτός στους μαθητές. Επομένως, ενθαρρύνει όλους τους μαθητές να μη νιώθουν μειονεκτικά αν τυχόν διαπράξουν κάποιο σφάλμα ή αγνοούν οτιδήποτε. Αντίθετα, τους παροτρύνει να μη διστάζουν να «σηκώνουν το χέρι τους» για να ζητήσουν το λόγο, επειδή φοβούνται ότι θα δώσουν μια λανθασμένη απάντηση κι έτσι θα δεχτούν το χλευασμό των συμμαθητών τους και του δασκάλου. Αναδεικνύεται, λοιπόν, το πρόσωπο των μαθητών και εκδιπλώνονται οι δυνατότητές τους.
            Παράλληλα, κρίνεται αναγκαίο να διαπνέεται από παιδαγωγικό τακτ. Με τη έννοια αυτή υπονοείται η ευγένεια του ήθους και η διακριτικότητα που παραπέμπει σε μια ισόρροπη αντίδραση απέναντι στις ευαισθησίες των μαθητών. Προσδιορίζει την προθετικότητα του δασκάλου και τη θετική του στάση απέναντι στο μαθητή και προσφέρει τη δυνατότητα για άνοιγμα και εκμυστήρευση. Με τη στάση αυτή παροτρύνει τον εξαρτημένο μαθητή να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και προσφέρει στον αδιάφορο μαθητή ένα δημοκρατικό και ενθαρρυντικό περιβάλλον. Η αρετή αυτή κάνει το δάσκαλο και το μαθητή να συνυπάρχουν μέσα από μια πορεία συνεργασίας και αγάπης.
            Επιπρόσθετα, στο σύνδρομο των παιδαγωγικών αρετών συμπεριλαμβάνεται και το παιδαγωγικό χιούμορ, το οποίο παραπέμπει στη λεπτότητα και στην ευρηματικότητα του δασκάλου. Συγκεκριμένα, ο δάσκαλος κάνει διαλείμματα για να φαιδρύνει η ατμόσφαιρα, συνδέει το φαιδρό με το ωφέλιμο και δίνει μια ψυχαγωγική πλευρά στα πράγματα, με την προϋπόθεση ότι χρησιμοποιεί λεξιλόγιο που δεν προκαλεί, δε στρέφεται ποτέ με το χιούμορ εναντίον κάποιου μαθητή. Με τη στάση του αυτή αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση καθώς υποδεικνύει στους μαθητές  ότι δεν πρέπει να χλευάζουν τους άλλους, φαινόμενο αρκετά έντονο εντός και εκτός σχολικής τάξης. Όχι μόνο αυτό αλλά ο δάσκαλος δε διστάζει και να αυτοσαρκαστεί, παροτρύνοντας τους μαθητές που γίνονται αντικείμενο σαρκασμού να μη νιώθουν μειονεκτικά.
             Ταυτόχρονα, σύμφωνα με το διδασκαλικό πρότυπο, ο δάσκαλος χρειάζεται να είναι ειρωνικός. Δηλαδή, να προσποιείται την άγνοια, ώστε να παρακολουθεί μαζί με τους μαθητές τη σκέψη πάνω στα πράγματα. Ως αποτέλεσμα, φέρνει τον εαυτό του στην ίδια μοίρα με τους μαθητές και τους  μεταλαμπαδεύει την έννοια της ισότητας, την αμοιβαιότητα και τη συνεργασία, αναγνωρίζει την ευρηματικότητα του μαθητή και γονιμοποιεί την κριτική του σκέψη. 

 Βιβλιογραφική Πηγή:

Δανασσής - Αφεντάκης Α. (1992). Θεματικής της Παιδαγωγικής Επιστήμης. Τόμος Α’. Αθήνα: αυτοέκδοση


Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Σπουδάζω ... "Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός"

Το τμήμα "Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών" λειτουργεί στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και κατά τη συμπλήρωση του Μηχανογραφικού Δελτίου δηλώνεται από το 4ο επιστημονικό πεδίο.
Πληροφορίες για τη φοίτηση, τις προπτυχιακές, αλλά και τις μεταπτυχιακές σπουδές μπορεί να λάβει κανείς από τον Οδηγό Σπουδών του Τμήματος, στη διεύθυνση http://www.naval.ntua.gr/
 
Ο ναυπηγός μηχανολόγος μηχανικός ασχολείται με την εκπόνηση της μελέτης και της σχεδίασης κάθε είδους πλωτών σκαφών και πλωτών κατασκευών (πορθμείων, πλωτών δεξαμενών), καθώς και με την επισκευή ή μετασκευή παλαιών σκαφών. Όταν το ναυπηγείο αναλαμβάνει την κατασκευή καινούργιου σκάφους, ο ναυπηγός μηχανολόγος μηχανικός, κάνει τη γενική σχεδίαση του σκάφους (μορφή, τύπος, εσωτερική διαίρεση, εξοπλισμός, αντοχή πλοίου). Υπολογίζει το βάρος και την ισχύ των μηχανών, το ωφέλιμο φορτίο, τους χώρους, τις αποθήκες, τις αναλογίες, το συνολικό κόστος κατασκευής του πλοίου. Κάνει τη σχεδίαση-χάραξη των διαφόρων τμημάτων του πλοίου και φροντίζει για τη σωστή εφαρμογή της μελέτης και του σχεδίου. Επιβλέπει την εγκατάσταση των μηχανών και των άλλων οργάνων του πλοίου και είναι υπεύθυνος για την ευστάθεια του σκάφους. Στην περίπτωση που ασχολείται με την ανακατασκευή ενός πλοίου, κάνει τη μελέτη και την επανασχεδίαση των διαφόρων τμημάτων του, ενώ στην περίπτωση της επισκευής πλοίου κάνει πάλι τη μελέτη και τη σχεδίαση του τμήματος που πρόκειται να επισκευασθεί. Επίσης, υπολογίζει τα υλικά, το κόστος και επιβλέπει την εργασία της κατασκευής των νέων τμημάτων που μπορεί να συναρμολογούνται στο πλοίο. Η ποιότητα του έργου του ναυπηγού εξασφαλίζει τη σωστή λειτουργία των πλοίων και σκαφών και την ασφαλή χρήση τους κατά τη μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων.
 
Επαγγελματικά, ο Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός έχει τις εξής δυνατότητες απασχόλησης στην Ελλάδα, αλλά και στο Εξωτερικό, γενικότερα.
1) Ναυπηγεία: μελετητής, επιβλέπων νέων κατασκευών ή επισκευών.
2) Ναυπηγικά γραφεία (μόνος του ή με συνεργάτες): μελετητής, επιβλέπων, πραγματογνώμων, αξιώσεις (claims), εκτιμήσεις.
3) Δημόσιος τομέας: Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (κυρίως Επιθεώρηση Εμπορικών Πλοίων, Λιμενικό Σώμα, Εκπαίδευση), Πολεμικό Ναυτικό,Ερευνητικά Ινστιτούτα, Εταιρείες (π.χ. Δ.Ε.Η.).
4) Ναυτιλιακές εταιρείες: υπεύθυνος λειτουργίας και συντήρησης πλοίων, επιβλέπων νέων κατασκευών ή επισκευών, αξιώσεις (claims), εκτιμήσεις.
5) Νηογνώμονες: Τμήματα έγκρισης μελετών και σχεδίων, επιθεωρήσεις κ.λπ.
6) Τράπεζες, Ασφαλιστικές Εταιρείες.
7) Εταιρείες του Ευρύτερου Ναυτιλιακού Τομέα: π.χ. εταιρείες εμπορίας μηχανημάτων και συστημάτων εξοπλισμού πλοίων. Παροχή εξειδικευμένων τεχνικών υπηρεσιών υποστήριξης σε ναυτιλιακές εταιρείες, ναυπηγεία και ναυπηγικά γραφεία
8) Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία: ΑΕΙ (στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό) και ΤΕΙ.
9) Βιομηχανία: ως Μηχανολόγος Μηχανικός.
 
Οι απόφοιτοι του Τμήματος εγγράφονται στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (http://portal.tee.gr/portal/page/portal/TEE_HOME) από το οποίο παίρνουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος μετά από εξετάσεις.Τρία χρόνια μετά τη λήψη της άδειας άσκησης επαγγέλματος μπορεί να υποβάλει αίτηση για το πτυχίο του εργολήπτη, ενώ τέσσερα χρόνια μετά τη λήψη της άδειας μπορεί να λάβει το πτυχίο μελετητή.

Όσον αφορά στις συνθήκες εργασίας καλούνται να εργαστούν και σε εξωτερικούς χώρους, όπως ναυπηγεία και λιμάνια. Επιπλέον, συχνά καλούνται να ταξιδέψουν στο εξωτερικό.
 
Το επάγγελμα απαιτεί από τον επαγγελματία να διαθέτει υψηλό αίσθημα ευθύνης, καθώς από την καλή κατασκευή του έργου που επιμελείται, εξαρτάται η ομαλή και ασφαλής μεταφορά ανθρώπων και αγαθών. Ο ναυπηγός χρειάζεται να διαθέτει μεθοδικότητα, δημιουργική φαντασία και συνέπεια, καλές γνώσεις μαθηματικών και σχεδίου. Στα προσόντα που απαιτούνται, περιλαμβάνονται επίσης, η μηχανική και υπολογιστική ικανότητα και η καλή αντίληψη του χώρου και των διαστάσεων. Επειδή η εργασία του γίνεται συνήθως ομαδικά, απαιτείται πνεύμα συνεργασίας και επικοινωνίας με τους συναδέλφους του. Ακόμη, εάν ο ναυπηγός αναλαμβάνει έργα μεγάλης κλίμακας, χρειάζονται διοικητικές ικανότητες για να οργανώσει και να διευθύνει το τεχνικό προσωπικό έτσι ώστε το έργο να ολοκληρωθεί με επιτυχία. 
  
Χρήσιμη Διεύθυνση: Σύλλογος Διπλωματούχων Ναυπηγών Μηχανικών Ελλάδας  http://www.navalarchitects.gr/  
 
 


Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Παιδική παραβατικότητα... πότε "οι κοπάνες" από το σχολείο γίνονται ανησυχητικές;


 "Έκανα κοπάνα ... γιατί δεν ξύπνησα την πρώτη ώρα"
"Έκανα κοπάνα ... γιατί δεν είχα διαβάσει για το διαγώνισμα"
"Έκανα κοπάνα ... γιατί τι θα έλεγαν οι άλλοι - πως είμαι φυτό;"
"Έκανα κοπάνα ... γιατί δεν πάω τον καθηγητή μου"
"Τα χέρια μου είναι ματωμένα γιατί σκαρφάλωσα τον τοίχο του σχολείου ... για να φύγω". 

Η παραβατικότητα όχι μόνο των νέων, αλλά και των παιδιών θεωρείται ότι είναι ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών. Όταν τα προβλήματα της αντικοινωνικής συμπεριφοράς γίνονται πιο σοβαρά, αρχίζουν να ξεφεύγουν πια από τα όρια της ζωής μέσα στην οικογένεια. Οι συνέπειες των παραπτωμάτων του παιδιού  μπορεί να οδηγήσουν τόσο το ίδιο, όσο και την οικογένειά του, σε μπλεξίματα με τις διωκτικές αρχές, ακόμη και στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Το παιδί μπορεί να φθάσει στο σημείο να κλέβει, να συμμετέχει σε βανδαλισμούς, να το σκάει από το σχολείο, να βιαιοπραγεί. Όχι μόνο αυτό, αλλά ερευνητικά δεδομένα καταλήγουν στο συμπέρασμα πως όσοι παρανομούν σε μικρή ηλικία έχουν μεγάλη πιθανότητα να διαπράξουν αργότερα σοβαρότερα αδικήματα.

Το σκασιαρχείο
            Πιστεύεται ότι το σκασιαρχείο είναι ίδιον των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Εντούτοις, υποστηρίζεται ότι, κατά ένα μεγάλο μέρος, αρχίζει από το δημοτικό σχολείο και παρατηρείται κυρίως στους άρρενες μαθητές. Η στάση και η συμπεριφορά του σκασιάρχη μαθητή είναι όψεις μιας γενικότερης, ευρύτερης αντικοινωνικής «διαταραχής». Υποφέρουν από άλλες διαταραχές, όπως είναι η νυχτερινή ενούρηση, το ψέμα, η περιπλάνηση μακριά από το σπίτι, η κλοπή, η επιθετικότητα. Παράλληλα, βιώνουν ένα ιστορικό αποτυχίας στα σχολικά μαθήματα, αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις με τους δασκάλους και τους συμμαθητές τους. Τέλος, αρκετές φορές έχουν υιοθετήσει την αδιάφορη στάση των γονέων τους προς τη μόρφωση και τη νομιμότητα. Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι ο αριθμός των απουσιών του παιδιού από το σχολείο αποτελεί έναν έγκυρο δείκτη για να προβλέψουμε την προσαρμογή του ως ενηλίκου.     

Βιβλιογραφική Πηγή:
Herbert, M., (1998) επιμέλεια Παρασκευόπουλος Ι. Ψυχολογικά προβλήματα παιδικής ηλικίας. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

To παιδί που μεγαλώνει στη μονογονεϊκή οικογένεια: η απουσία του πατέρα.


Η μονογονεϊκή οικογένεια μπορεί μεν να διαφέρει από την πυρηνική, εντούτοις  δεν αποτελεί μια ενιαία κοινωνική πραγματικότητα, μια ομοιογενή ομάδα για όλα τα παιδιά.
            Ένας σημαντικός παράγοντας διαφοροποίησης είναι ο τρόπος εισόδου στη μονογονεϊκότητα. Ο πιο συχνός είναι το διαζύγιο, όπου το παιδί ζει κυρίως με τη μητέρα του και ο θάνατος, οπότε το παιδί ζει με έναν από τους δύο γονείς. Υπάρχουν και άλλες καταστάσεις, όπου τα παιδιά ζουν ορισμένα χρονικά διαστήματα με τον ένα γονέα, συνήθως σε χωριστά νοικοκυριά, ή οι γονείς εναλλάσσονται στον τόπο κατοικίας των παιδιών. Συχνά κάποιος γονέας, συνήθως ο πατέρας, λείπει για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα για επαγγελματικούς λόγους ή είναι χρόνιος ασθενής ή βρίσκεται στη φυλακή (Κογκίδου, 1995). Η τελευταία περίπτωση συναντάται αρκετά συχνά στην Ελλάδα, μια χώρα ναυτική και χώρα αποστολής μεταναστών.
            Εντούτοις τα παιδιά αυτά μπορεί να ζουν μόνο με τον ένα γονέα, αλλά μεγαλώνουν σε μια «μεγάλη» οικογένεια, η οποία αποτελείται ως επί το πλείστον από την οικογένεια καταγωγής του μονού-γονέα ή άλλα σημαντικά άτομα στη ζωή του, που παραμένουν σταθερά ή αλλάζουν. Επομένως, το παιδί μπορεί να έχει και άλλους ενηλίκους που ασκούν «γονεϊκό ρόλο» κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας του, οπότε αποκομίζει διαφορετικές εμπειρίες (Κογκίδου, 1995).
            Εν κατακλείδι, ένας βασικός παράγοντας διαφοροποίησης της οικογενειακής κατάστασης είναι η θέση του παιδιού : υπάρχει ο άλλος γονέας στη ζωή του παιδιού και εάν αυτό υφίσταται, πόσο συχνά τον βλέπει και ποια είναι η μορφή της σχέσης τους;

   Η  ΑΠΟΥΣΙΑ  ΤΟΥ  ΠΑΤΕΡΑ
            Η αναφορά μόνο στην απουσία του πατέρα οφείλεται στο γεγονός ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες με μόνο-γονέα μητέρα είναι η πλειοψηφία και στο ότι οι έρευνες για τους μόνους πατέρες είναι περιορισμένες (Κογκίδου, 1995  Herbert, 1998  Βλαχάκη, 2001). Εξάλλου, στη μονογονεϊκή οικογένεια με μόνο-γονέα τον πατέρα, σχεδόν πάντα, συμμετέχει στην ανατροφή του παιδιού μια μητρική παρουσία (υποκατάστατο) εξαιτίας των πρακτικών αναγκών των παιδιών (Κογκίδου, 1995).
            Σήμερα έχει αποδειχτεί, πλέον, ότι ο πατέρας μπορεί να συμβάλλει σημαντικά και με μοναδικό τρόπο στην ανάπτυξη του παιδιού. Η παρουσία του σηματοδοτεί ένα γονεϊκό πρότυπο, το οποίο μέσω των διαδικασιών της ταύτισης, της μίμησης και της ενίσχυσης συμβάλλει καθοριστικά στην απόκτηση της ταυτότητας του παιδιού και στην κοινωνικοποίησή του. Ως αποτέλεσμα, η απουσία, λοιπόν, του πατέρα ασκεί καθοριστική επίδραση σε ορισμένους κρίσιμους τομείς της ανάπτυξης του παιδιού:

Απόκτηση του ρόλου του φύλου
            Για το αγόρι που έχει να μάθει τον ανδρικό ρόλο, ο πατέρας παρέχει ένα πρόσφορο πρότυπο για μίμηση. Μαζί με τη συμπαράσταση προς τη σύζυγό του, είναι επιπλέον και μια προστατευτική και στοργική φιγούρα για το ίδιο το παιδί. Διδάσκει στο αγόρι τις ανδρικές ενασχολήσεις και τα ενδιαφέροντα του άρρενος. Μπορεί να το εισαγάγει σε ανδρικές κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι αθλητικές ομάδες, οι πρόσκοποι, οι λέσχες ποικίλων κοινωνικών διαφερόντων και δραστηριοτήτων (Herbert, 1998).  
            Υποστηρίζεται ότι τα αγόρια που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα είτε έχουν λιγότερα αρσενικά στοιχεία στην προσωπικότητά τους είτε αναπτύσσουν αντισταθμιστικά και σε ακραίο βαθμό τα αρσενικά στοιχεία και την επιθετικότητα. Η επίδραση της απουσίας είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν τα παιδιά αποχωρίζονται τον πατέρα τους σε πολύ μικρή ηλικία. (Κογκίδου, 1995). Αυτό που συχνά λέγεται, ότι το αγόρι χωρίς πατέρα κινδυνεύει να παρουσιάσει ομοφυλοφιλικές τάσεις, είναι ατεκμηρίωτη υπερβολή. Το αντίθετο μάλλον συμβαίνει συχνότερα, γιατί, αν η οικογένεια αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία, το αγόρι ίσως «αναγκαστεί» να αναλάβει διάφορες οικογενειακές υποχρεώσεις και να ενστερνιστεί το ρόλο του ενηλίκου άνδρα από πολύ νωρίς – και να αντικαταστήσει τον πατέρα (Herbert, 1998).  
            Από την άλλη μεριά, οι επιπτώσεις στο κορίτσι είναι λιγότερες και γίνονται εμφανείς στην εφηβεία. Παρουσιάζεται ως δυσκολία στην αλληλεπίδραση με τους άντρες, ενώ σε άλλες περιπτώσεις αναφέρεται ότι τα κορίτσια αρνούνται τα θηλυκά στοιχεία της προσωπικότητάς τους (Κογκίδου, 1995).

 Ηθική Ανάπτυξη
            Σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα τα παιδιά με παραβατική συμπεριφορά συνήθως προέρχονται από οικογένειες που απουσιάζει ο πατέρας. Αυτό ενδεχομένως οφείλεται στο γεγονός ότι η πατρική πειθαρχία που στηρίζεται στην αγάπη συμβάλλει στην ανάπτυξη ηθικών αξιών, κυρίως στα αγόρια (Κογκίδου, 1995). Εντούτοις, σύμφωνα με τον Herbert (1998) διαπιστώνεται ότι, ενώ η απώλεια του πατέρα αυξάνει τον κίνδυνο να στραφεί το παιδί στην εγκληματικότητα, κυρίως στα χρόνια της εφηβείας, η εγκληματικότητα στα παιδιά χωρίς πατέρα είναι πολύ μικρή. 

 Κοινωνική Ικανότητα
            Με την απουσία του πατρικού προτύπου δυσχεραίνεται η σύναψη ικανοποιητικών σχέσεων με τους συνομήλικους, η ικανότητα προσαρμογής και η μετέπειτα επιτυχία τις ετερόφυλες σχέσεις, ιδιαίτερα στα αγόρια. Αυτό απορρέει από το γεγονός ότι οι πατέρες ενισχύουν και επαινούν περισσότερο από τις μητέρες την ανεξάρτητη συμπεριφορά των παιδιών τους και ενθαρρύνουν το ενεργητικό / δημιουργικό παιχνίδι διαφοροποιημένα στα αγόρια και στα κορίτσια (Κογκίδου, 1995).
            Εν κατακλείδι, αξιοσημείωτο είναι ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα συχνά προσποιούνται πως έχουν πατέρα. Αυτός ο φανταστικός πατέρας συνήθως είναι πιο επιεικής, ανεκτικός, ευγενικός και φιλικός απ’ ότι ο πραγματικός πατέρας  (Herbert, 1998).

            Ωστόσο, η ύπαρξη των παραπάνω επιπτώσεων δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά στην απουσία του πατέρα. Είναι επιτακτική ανάγκη να μελετάται η οικογένεια ως σύστημα, ως μορφή κοινωνικής οργάνωσης και να λαμβάνεται υπόψη η ποιότητα των σχέσεων. Αξίζει, λοιπόν, να διερωτηθούμε αν ασκεί σημαντικότερη επίδραση η απουσία ενός γονεϊκού προτύπου ή η παρουσία ενός ανεπαρκούς γονεϊκού προτύπου, όταν δηλαδή το παιδί ανατρέφεται σε ένα αυταρχικό περιβάλλον, όπου ο πατέρας είτε είναι αδιάφορος, είτε είναι αντικοινωνικός, εχθρικός και δείχνει εμπάθεια στο παιδί. Υπάρχουν άλλωστε δεδομένα που δείχνουν ότι ένας κατά πολύ ακατάλληλος πατέρας μπορεί να έχει πιο δυσμενείς επιδράσεις στο παιδί απ’ ό,τι η πλήρης απουσία της πατρικής μορφής (Κογκίδου, 1995  Herbert, 1998).

Βιβλιογραφικές Πηγές:
Βλαχάκη, Φ. (2001). Διαστάσεις και εφαρμογές της συμβουλευτικής σε αρχηγούς μονογονεϊκών οικογενειών. Επιθεώρηση Συμβουλευτικής – Προσανατολισμού, τ. 58-59, σσ. 302 – 311.
 Herbert, M., (1998) επιμέλεια Παρασκευόπουλος Ι. Ψυχολογικά προβλήματα παιδικής ηλικίας. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Κογκίδου Δ., (1995). Μονογονεϊκές Οικογένειες. Πραγματικότητα – Προοπτικές – Κοινωνική Πολιτική. Σειρά : Επιστήμες της Αγωγής. Νέα Σύνορα - Λιβάνη

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

STRESS: Εννοιολογική Προσέγγιση

Κάθε άνθρωπος από προσωπική ακόμη εμπειρία γνωρίζει ότι πολλές φορές το στρες, στο σύνολο σχεδόν των διαστάσεων του ανθρώπινου βίου καθίσταται ανασταλτικός παράγοντας για τις εν γένει δραστηριότητές του. Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις έχει ομολογηθεί ότι το στρες στάθηκε ικανό να διαταράξει την πνευματική ισορροπία και τη σωματική υγεία των ατόμων, όπως, επίσης, και να απειλήσει την ψυχική τους γαλήνη (Αντωνίου, 2002).
Ο διάσημος ενδοκρινολόγος Hans Selye πρώτος επεσήμανε τη βιολογική πλευρά του στρες και εισήγαγε ουσιαστικά το σχετικό όρο στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία, αποκαλώντας το ως «το σύνδρομο του να νιώθεις απλά άσχημα». Ο Selye (1964, όπως παρατίθεται στο Αντωνίου, 2002) οδηγήθηκε στη διάκριση αυτή του στρες ως ξεχωριστή κατάσταση, από την παρατήρησή του ότι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους ασθένειες παρουσιάζουν μερικά κοινά γνωρίσματα.
Σύμφωνα με την κλασική πλέον θεωρία των Lazarus & Folkman (1984), μεγάλες προκλήσεις - πιέσεις του περιβάλλοντος, οι οποίες υπερβαίνουν σε κάποιο βαθμό τις δυνατότητες ή τις ικανότητες του ατόμου είναι δυνατόν να προκαλέσουν σοβαρές πηγές στρες. Στο ίδιο πνεύμα, οι Cummings & Cooper (1979), σημειώνουν «Τα άτομα, κατά το πλείστον, προσπαθούν να διατηρούν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις σχέσεις τους με τον κόσμο σε μια σταθερή κατάσταση. Κάθε παράγοντας της συναισθηματικής και σωματικής κατάστασης ενός ατόμου διαθέτει ένα εύρος σταθερότητας, κατά το οποίο το συγκεκριμένο άτομο αισθάνεται άνετα. Από την άλλη πλευρά, όταν εξωτερικές δυνάμεις διαταράσσουν έναν από τους παράγοντες αυτούς πέραν του εύρους σταθερότητας, το άτομο είναι αναγκασμένο να δραστηριοποιηθεί ή ν’ αντιμετωπίσει την κατάσταση με σκοπό να επανακτήσει την απωλεσθείσα αίσθηση ισορροπίας».  
Κατά συνέπεια, όπως παρατηρείται και στους αναλυτικούς ορισμούς του στρες, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη σχέση μεταξύ του ατόμου και του περιβάλλοντος. Έτσι, κατά κανόνα το επίπεδο του προκαλούμενου στρες δεν προσδιορίζεται από το άτομο ή το περιβάλλον ξεχωριστά, αλλά από το βαθμό αρμονίας της μεταξύ τους σχέσης. Σύμφωνα με τους ερευνητές το άτομο συμμετέχει σε μια διαδικασία αξιολόγησης τόσο της προσωπικής του κατάστασης, όσο και των επιμέρους συνθηκών του περιβάλλοντος του με σκοπό τη διερεύνηση αρμονίας μεταξύ των δύο μερών (Αντωνίου, 2002).
Ως προς τη μορφή που απαντάται, το στρες διακρίνεται σε «distress» (δυσλειτουργικό), όταν προκαλούνται αισθήματα απογοήτευσης, θυμού και ανεπάρκειας που εμποδίζουν το άτομο να συνεχίσει τη δράση του και «eustress» (παραγωγικό-δημιουργικό), όταν κρατά το άτομο σε εγρήγορση και το ωθεί σε περαιτέρω κινητοποίηση για την επίτευξη των στόχων του (McKenna, 1994).
Όπως παρατίθεται (Αντωνίου, 2001) ο όρος στρεσογόνος παράγοντας αντιπροσωπεύει εκείνα τα αντικειμενικά περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά ή γεγονότα που λειτουργούν ως ερεθίσματα σωματικού ή ψυχολογικού χαρακτήρα και προκαλούν ένταση στον άνθρωπο. Στρεσογόνοι παράγοντες, είναι δυνατόν να αποδειχθούν ιδιαίτερα σοβαροί και κατά συνέπεια να έχουν μια σχετικά άμεση και εμφανή επίδραση στο άτομο, ή αντίθετα τόσο μηδαμινοί, που ενδεχομένως να περάσουν απαρατήρητοι.             
Σχετικά με τους διαφορετικών τύπων στρεσογόνους παράγοντες, ο πιο συνήθης διαχωρισμός που αναφέρεται συνήθως στη σχετική διεθνή βιβλιογραφία, αφορά τέσσερις βασικούς τύπους: α) οξείς, χρονικά περιορισμένοι (π.χ. μια αναμενόμενη εγχείρηση), β) χρόνιοι, γ) καθημερινοί στρεσογόνοι παράγοντες και δ) σοβαρές αλλαγές (καταστροφές). Οι χρόνιοι είναι δυνατόν να διαιρεθούν σε χρόνιους διακοπτόμενους (π.χ. φιλονικίες με τα πεθερικά) και συνεχείς (π.χ. μόνιμη αναπηρία). Γενικά, ο διαχωρισμός αυτός βασίζεται σε τέσσερα θεμελιώδη χαρακτηριστικά (καθορισμός χρόνου εμφάνισης, διάρκειας, συχνότητας και έντασης). Ορισμένοι από τους πλέον συνήθεις χρόνιους στρεσογόνους παράγοντες είναι η δυσφορία στον εργασιακό χώρο  (Αντωνίου, 2001).
To «εργασιακό στρες» (occupational stress) συνήθως, βιώνεται όταν ο εργαζόμενος νιώθει ότι δεν «ταιριάζει» αρκετά με την εργασία ή όταν η εργασία του ενέχει υπευθυνότητα για την ασφάλεια, την ευημερία ή τη συμπεριφορά των άλλων (Παππά 2006). Αποτελεί σημαντικό συνεργικό παράγοντα για διάφορα προβλήματα υγείας, όπως για παράδειγμα καρδιαγγειακές νόσους και ψυχικές διαταραχές (Cooper, 1996). 

Βιβλιογραφική Πηγή:
Αναγνωστοπούλου, Θ. (2010). Εργασιακό Στρες και Επαγγελματική Ικανοποίηση Αστυνομικών Υπαλλήλων. Μια πρόταση συμβουλευτικής παρέμβασης. Αθήνα: Μεταπτυχιακή Εργασία στο ΠΜΣ "Συμβουλευτική & Επαγγελματικός Προσανατολισμός"

Πανελλήνιες Εξετάσεις 2011: "ΠΑΓΙΔΕΣ" (!) κατά τη συμπλήρωση της αίτησης συμμετοχής.

  • Για να δηλώσετε το μάθημα "Αρχές Οικονομικής Θεωρίας", υποχρεωτικά πρέπει να δηλώσετε ότι θα εξεταστείτε πανελλαδικά και στο μάθημα Γενικής Παιδείας "Μαθηματικά και Στοιχεία Στατιστικής"
  • Αν δηλώσετε το μάθημα "Αρχές Οικονομικής Θεωρίας" και δεν προσέλθετε στην εξέταση, τότε θεωρείται ότι εξεταστήκατε και πήρατε βαθμό μηδέν (0)
  • Όσον αφορά στα τμήματα που απαιτούν εξέταση σε ένα ή δύο ειδικά μαθήματα, αν δεν τα δηλώσετε, δεν μπορείτε να προσέλθετε σε εξέταση κι έτσι αποκλείετε την εισαγωγή σας σε αυτά τα τμήματα. Γι' αυτό ελέγξτε εκ των προτέρων ποια τμήματα απαιτούν ειδικά μαθήματα!!!
Η αίτηση είναι δεσμευτική για κάθε υποψήφιο!

 ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ 1 – ΓΕΛ : ΑΙΤΗΣΗ – ΔΗΛΩΣΗ ΜΑΘΗΤΗ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ή ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΓΕΛ ή ΣΜΕΑΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΓΕΛ: http://www.minedu.gov.gr/publications/docs2011/ypod_1_aithsh_gel_mathhths_2011_110207.pdf 

 

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

1 στους 5 μαθητές αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ανάγνωση...

Σύμφωνα με την έρευνα του ΟΟΣΑ (πρόγραμμα διεθνούς αξιολόγησης μαθητών PISA), το ένα πέμπτο των Ελλήνων μαθητών (21%) αντιμετωπίζει προβλήματα στην ανάγνωση, στα μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες.

Όπως αναφέρεται, ένας μαθητής θεωρείται ότι διαθέτει χαμηλή ικανότητα ανάγνωσης όταν είναι σε θέση να εκτελεί μόνο τις λιγότερο περίπλοκες εργασίες ανάγνωσης, όπως να εντοπίζει μια μόνο πληροφορία, να βρίσκει το κύριο θέμα του κειμένου ή να κάνει μια απλή σύνδεση.

Τα προβλήματα αυτά είναι αρκετά συχνά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (μέσος όρος 19,6%), αν και έχει σημειωθεί μικρή βελτίωση τα τελευταία χρόνια. Στην Ελλάδα, το 2006, το 27% των μαθητών παρουσίαζε χαμηλές επιδόσεις, από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το υψηλότερο στην Ευρωζώνη. Το 2009 παρατηρήθηκε βελτίωση. Εντούτοις, η Ελλάδα έχει το τρίτο υψηλότερο ποσοστό μαθητών (21,3%) με χαμηλό επίπεδο στην ικανότητα ανάγνωσης. Προηγούνται το Λουξεμβούργο (26%) και η Σλοβακία (22,3%). Το μικρότερο ποσοστό έχει η Φινλανδία (8,1%).

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συγκρότησε  ανεξάρτητη επιτροπή, που θα προτείνει τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος μέχρι το 2012, προκειμένου το 2020 το ποσοστό Ευρωπαίων μαθητών που θα έχουν δυσκολίες στην ανάγνωση να μειωθεί στο 15% από 19,6% το 2009.

Πηγή:

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Πανελλήνιες Εξετάσεις: Ποια τμήματα απαιτούν εξέταση σε ειδικά μαθήματα;

 Δήλωση Ειδικών Μαθημάτων:
10 έως 25 Φεβρουαρίου 2011

Η δήλωση των ειδικών μαθημάτων είναι βαρύνουσας σημασίας για κάθε υποψήφιο. Εάν δε δηλώσει τα μαθήματα, δεν μπορεί να προσέλθει για εξέταση σε αυτά. Αντιθέτως, μπορεί, αν και το έχει δηλώσει, να μην προσέλθει στην εξέταση χωρίς καμία επίπτωση.

ΤΜΗΜΑ
ΕΙΔΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ
Αγγλική Γλώσσα & Φιλολογία
Αγγλικά
Γαλλική Γλώσσα & Φιλολογία
Γαλλικά
Γερμανική Γλώσσα & Φιλολογία
Γερμανικά
Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών
Αγγλικά/Γαλλικά/Γερμανικά/Ιταλικά
Επικοινωνίας & ΜΜΕ
Αγγλικά/Γαλλικά/Γερμανικά/Ιταλικά
Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού
Δρόμος 400 μ. ή 200 μ./
Άλμα εις μήκος /
Σφαιροβολία /
Κολύμβηση (150 μ. ελεύθερο)
Ιταλικής & Ισπανικής Γλώσσας & Φιλολογίας
Ιταλικά / Ισπανικά
Μουσικών Σπουδών
Αρμονία & έλεγχος μουσικών ακουστικών ικανοτήτων
Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης & Διερμηνίας
Αγγλικά/Γαλλικά/Γερμανικά/Ισπανικά
Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Ελεύθερο & Γραμμικό Σχέδιο
Πλαστικών Τεχνών & Επιστημών της Τέχνης
Ελεύθερο Σχέδιο
Ανακαίνιση & Αποκατάστασης Κτιρίων
Ελεύθερο & Γραμμικό Σχέδιο
Γραφιστική
Ελεύθερο & Γραμμικό Σχέδιο
Εσωτερική Αρχιτεκτονική, Διακόσμηση & Σχεδιασμός Αντικειμένων
Ελεύθερο & Γραμμικό Σχέδιο
Συντήρηση Αρχαιοτήτων & Έργων Τέχνης
Ελεύθερο & Γραμμικό Σχέδιο
Τεχνολογία Γραφικών Τεχνών
Ελεύθερο & Γραμμικό Σχέδιο
Φωτογραφία & Οπτικοακουστικές Τέχνες
Ελεύθερο & Γραμμικό Σχέδιο
Ναυτιλιακών Σπουδών Πειραιά
Αγγλικά
Ανώτερες Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης (Α.Σ.Τ.Ε.)
Αγγλικά/Γαλλικά/Γερμανικά/Ιταλικά
Εφαρμογών Ξένων Γλωσσών στη Διοίκηση & στο Εμπόριο
Αγγλικά/Γαλλικά/Γερμανικά/Ιταλικά
Τουριστικών Επιχειρήσεων
Αγγλικά/Γαλλικά/Γερμανικά/Ιταλικά


Τονίζεται ότι ο βαθμός του ειδικού μαθήματος πρέπει να είναι πάνω από 10, για να μετρήσει στο συνολικό αριθμό μορίων των υποψηφίων. Τα μόρια αυτά "μετράνε" μόνο για τα τμήματα που απαιτούν εξέταση σε αυτό το ειδικό μάθημα

Οι συντελεστές βαρύτητας για τα ειδικά μαθήματα και τις πρακτικές δοκιμασίες ανάλογα με το τμήμα είναι:
  •  Χ 2 (ο βαθμός που θα γράψει ο υποψήφιος πολλαπλασιάζεται με το 200) για τα τμήματα και τις κατευθύνσεις ξένων φιλολογιών και το τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης & Διερμηνίας. Επίσης, για τα τμήματα που απαιτείται ελεύθερο και γραμμικό σχέδιο, αρμονία και έλεγχος μουσικών ικανοτήτων και για τα ΤΕΦΑΑ.
  • Χ 1 (ο βαθμός που θα γράψει ο υποψήφιος πολλαπλασιάζεται με το 100) για τα λοιπά τμήματα για τα οποία απαιτείται ειδικό μάθημα ξένης γλώσσας, όπως αυτά των ΜΜΕ, Ναυτιλιακών Σπουδών, Διεθνών Σπουδών, Τουριστικών Επιχειρήσεων και μόνο ελεύθερο σχέδιο.
 
Οι προβλεπόμενες εξετάσεις στα ειδικά μαθήματα και οι πρακτικές δοκιμασίες στα αγωνίσματα διενεργούνται μετά τη λήξη των απολυτήριων εξετάσεων της Γ΄Λυκείου. .
 
Στατιστικά Στοιχεία Ειδικών Μαθημάτων 2010:

Αίτηση - Δήλωση Συμμετοχής στις Πανελλαδικές 2010: