"Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα..."

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

O Δήμος Μετσόβου στηρίζει την επιχειρηματικότητα!

Ο Δήμος Μετσόβου διοργάνωσε επιχειρηματικό ταξίδι στη Βόρεια Ιταλία, στα πλαίσια του προγράμματος Leonardo Da Vinci.  Σε αυτό συμμετείχαν νέοι εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι σε μικρές, οικογενειακές ή και ατομικές επιχειρήσεις στην περιοχή του Δήμου Μετσόβου. Ο τομέας απασχόλησής τους είναι η κατασκευή, επεξεργασία, πώληση χειροποίητων ξύλινων αντικειμένων και ξύλινων ειδών λαϊκής τέχνης.

Το πρόγραμμα περιλάμβανε :
1.Κατάρτιση των συμμετεχόντων πάνω στο αντικείμενό τους και εκπαίδευση στις σύγχρονες τεχνολογίες και πρακτικές.
2.Παροχή χρήσιμων πληροφοριών και γνώσεων που θα τους βοηθήσει στην αναβάθμιση της ποιότητας των προϊόντων τους και στην αύξηση της παραγωγής τους.
3.Ενημέρωση για προϊόντα που προωθούνται ευρέως από το σύγχρονο marketing, όπως είναι τα ξύλινα οικολογικά παιχνίδια, είδη κήπου, καθώς και για τις διαδικασίες που απαιτούνται για την πιστοποίηση των παραγόμενων προϊόντων τους
4.Ανίχνευση επαγγελματικών προοπτικών που ανοίγονται στη σύγχρονη αγορά
5.Ανταλλαγή απόψεων και ενημέρωση για τα πρακτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί τους στις φιλοξενούσες επιχειρήσεις.
6.Εισαγωγή καινοτόμων διαδικασιών και εφαρμογή τεχνολογίας αιχμής στην παραγωγική διαδικασία.
7.Επισκέψεις σε αξιοθέατα των περιοχών που επισκέφθηκαν.

Κατά την παραμονή τους στην Ιταλία οι συμμετέχοντες επαγγελματίες είχαν την ευκαιρία να δουν στην πράξη την εφαρμογή διαφορετικών τεχνικών, να συγκρίνουν με τις δικές τους πρακτικές που εφαρμόζουν και να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα για τη δουλειά τους.

Πηγή : http://www.ioannina24.gr/  (19/09/2011)




Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Απο το σχολικό βιβλίο στην "ηλεκτρονική μάθηση" ...

Εύλογα θα υποστήριζε κανείς πως ήταν "διορατικός" όποιος εμπνεύστηκε το θέμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων του 2009, στο Μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Οι υποψήφιοι κλήθηκαν να γράψουν ένα άρθρο για τη σχολική τους εφημερίδα στο οποίο αρχικά θα αιτιολογούγαν το γεγονός οτι οι μαθητές καταστρέφουν τα σχολικά τους βιβλία στα προαύλια με τη λήξη του σχολικού έτους και εν συνεχεία, θα πρότειναν τρόπους που θα συνέβαλαν στην αρμονική συνύπαρξη του βιβλίου με τα ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης και γνώσης. Φέτος, μόλις δύο χρόνια μετά, οι υποψήφιοι κλήθηκαν να προτείνουν τρόπους δημιουργικής αξιοποίησης του διαδικτύου στο πλαίσιο του σχολείου. 

Και από εκεί που οι υποψήφιοι των Πανελλαδικών διατυπώνουν θεωρητικά τις προτάσεις τους οραματιζόμενοι το ιδανικό σχολείο, οι μαθητές των μικρότερων τάξεων θα το βιώσουν ως ζωντανή πραγματικότητα. Σύμφωνα με την εγκύκλιο του Υπουργείου όλα τα διδακτικά βιβλία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης θα αναρτηθούν στην ψηφιακή πλατφόρμα http://digitalschool.minedu.gov.gr/. Ταυτόχρονα, θα γίνει διανομή σε όλους τους μαθητές ενός DVD στο οποίο θα εμπεριέχονται όλα τα σχολικά εγχειρίδια, ώστε να μπορούν ηλεκτρονικά να μελετούν τα μαθήματά τους. Τέλος, οι καθηγητές του σχολείου θα τους εφοδιάζουν με το απαραίτητο εκπαιδευτικό υλικό. 

Σύμφωνα με πληροφορίες η εκτύπωση των σχολικών βιβλίων θα ξεκινήσει στα μέσα Σεπτεμβρίου, άρα τα πρώτα βιβλία θα φτάσουν στα σχολεία τον Οκτώβρη. Μέχρι τότε διάβασμα παρέα με τον υπολογιστή!


Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Η είσοδος στο σχολείο ορόσημο στη ζωή του παιδιού!

              Η ηλικία των έξι ετών σηματοδοτεί για το παιδί όχι μόνο το πέρασμα στην παιδική ηλικία, αλλά και την είσοδο σε μια νέα περίοδο ζωής, τη σχολική ηλικία (Παρασκευόπουλος, 1985  Δανασσής-Αφεντάκης, 1996). Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής πραγματοποιούνται σημαντικές μεταβολές στην ψυχοκοινωνική συμπεριφορά του παιδιού, γιατί αλλάζει δραστικά τόσο το κοινωνικό πλαίσιο, στο οποίο δρα και αλληλεπιδρά το παιδί, όσο και οι αναπτυξιακές επιδιώξεις του (Παρασκευόπουλος, 1985).
            Η είσοδος του παιδιού στο σχολείο αποτελεί την πρώτη, ίσως συμβολική, εμπειρία με τον έξω κόσμο, καθώς για τα περισσότερα παιδιά θεωρείται η πρώτη τους εμπειρία παρατεταμένης απομάκρυνσης από το σπίτι. Η εμπειρία αυτή έχει χαρακτηριστεί από τους πολλούς ως «συναισθηματικός απογαλακτισμός» (Δανασσής – Αφεντάκης, 1996). Για πολλές συνεχείς ώρες, κάθε εργάσιμης ημέρας, το παιδί απομακρύνεται από τις γνώριμες συνήθειες του σπιτιού του, από έναν τρόπο ζωής όλο παιχνίδι, για να βρεθεί μέσα σε ένα περιβάλλον που απαιτεί την αυστηρή πειθαρχία και τις κοπιαστικές μαθήσεις. Ταυτόχρονα, στερείται τη μητρική παρουσία, τη φροντίδα και συμπαράσταση, την οποία μέχρι πρότινος απολάμβανε διαρκώς (Herbert, 1998).
            Το παιδί, λοιπόν, μεταφέρεται από ένα «κλειστό» σύστημα, του οποίου οι κανόνες και οι απαιτήσεις είναι γνωστές και προβλέψιμες, σε ένα «ανοιχτό», σε ένα νέο κοινωνικό σχηματισμό, με νέους κανόνες και υποχρεώσεις. Για παράδειγμα, το παιδί καλείται να είναι συγκεντρωμένο για αρκετές ώρες, να κάθεται στη θέση του ήσυχο και να εργάζεται μόνο του για την περάτωση των εργασιών που κάθε φορά του ανατίθενται, απαιτήσεις που είτε είναι πρωτόγνωρες είτε κατά την εκτέλεσή τους στο σπίτι δεν απαιτούσαν τέτοιο βαθμό πειθαρχίας και συστηματικότητας (Herbert, 1998).
            Επιπρόσθετα, το παιδί καλείται να αντιμετωπίσει κι άλλες δυσκολίες. Υπάρχουν τα προσωπικά ζητήματα, όπως είναι η χρήση της τουαλέτας, τα οποία πρέπει να εκτελεστούν σε ένα επίπεδο λιγότερο ιδιωτικό από αυτό που έχει συνηθίσει. Το να σηκώσει το χέρι του για να ζητήσει την άδεια να πάει τουαλέτα μπορεί να προκαλέσει στο παιδί αγωνία και αμηχανία  (Herbert, 1998).
            Τέλος, οι «Σημαντικοί Άλλοι» παύουν να είναι οι γονείς και τα αδέρφια του παιδιού. Το κέντρο πλέον του ενδιαφέροντος του είναι ο δάσκαλος και οι συμμαθητές του. Στα πρόσωπά τους αναζητά νέους ήρωες, νέα ενδιαφέροντα και νέους φίλους, τους οποίους εξιδανικεύει και μιμείται. Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να μάθει να συναναστρέφεται με άλλα παιδιά, που το καθένα κουβαλά τις δικές του εμπειρίες. Τα παιδιά αυτά δε συμμερίζονται πάντα τη δική του γνώμη και δε λαμβάνουν υπόψη τους τα δικά του συναισθήματα  (Herbert, 1998). Οι καταστάσεις αυτές πυροδοτούν πολλές φορές συγκρούσεις τόσο με το δάσκαλο και το σχολικό καθήκον όσο και με τους συμμαθητές (Δανασσής – Αφεντάκης, 1996). Κατά συνέπεια, το παιδί αισθάνεται αποκομμένο από την οικογενειακή ζωή και συγκρούεται συχνά με ένα κρύο ανώνυμο περιβάλλον, στο οποίο καλείται να προσαρμοστεί.
            Ωστόσο, είναι ευρέως γνωστό πως, στη σημερινή εποχή, ο συναισθηματικός απογαλακτισμός δε συντελείται σε όλες τις περιπτώσεις με την είσοδο του παιδιού στο δημοτικό σχολείο. Τα περισσότερα παιδιά, λόγω των αυξημένων εργασιακών υποχρεώσεων των γονέων τους είτε ανατρέφονται και διαπαιδαγωγούνται από τη γιαγιά και τον παππού (Κούρος, 1993) είτε ήδη από την ηλικία των τριών ετών φοιτούν στον παιδικό σταθμό (Κογκίδου, 1995). Έπειτα, συνεχίζουν τη φοίτησή τους στο νηπιαγωγείο. Επομένως, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως το παιδί έχει ήδη εισαχθεί κατά κάποιο τρόπο σε ένα ανοιχτό σύστημα, που διέπεται από συγκεκριμένες δεσμεύσεις και κανόνες.  

Βιβλιογραφικές Πηγές:
  Δανασσής – Αφεντάκης, Κ., Αντ.,(1996). Παιδαγωγική Ψυχολογία. Μάθηση και Ανάπτυξη. Τόμος Α. Αθήνα.
Herbert, M., (1998) επιμέλεια Παρασκευόπουλος Ι. Ψυχολογικά προβλήματα παιδικής ηλικίας. Τόμος Β’. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Κογκίδου Δ., (1995). Μονογονεϊκές Οικογένειες. Πραγματικότητα – Προοπτικές – Κοινωνική Πολιτική. Σειρά : Επιστήμες της Αγωγής. Νέα Σύνορα - Λιβάνη.
Κούρος, Ι., (1993). Ψυχολογικά Θέματα Παιδιών και Εφήβων. Αθήνα:Ελληνικά Γράμματα.
Παρασκευόπουλος, Ι., Ν., (1985). Εξελικτική Ψυχολογία. Η ψυχική ζωή από τη σύλληψη ως την ενηλικίωση. Τόμος Γ΄. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.