Κάνε αυτό που σου αρέσει ... επάγγελμα!!!

Από την Αθηνά Παλαιολόγου

 

     Από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου βρίσκομαι σε μια σχολή χορού και κάνω αυτό που αγαπώ πιο πολύ στη ζωή μου, αυτό που με εκφράζει, αυτό που νιώθω ότι με ολοκληρώνει πραγματικά! Σαν ζωηρό, υπερκινητικό κοριτσάκι κι εγώ έκανα τους γονείς μου γύρω στα πέντε μου χρόνια να με γράψουν κλασσικό μπαλέτο και από τότε δεν σταμάτησα ποτέ! Πέρασαν βέβαια κατά καιρούς, όπως συμβαίνει σε όλους μας, διάφορες σκέψεις απ το μυαλό μου για το τι επάγγελμα θέλω να ακολουθήσω αλλά από μια ηλικία και μετά η απάντηση στην πολυτιθέμενη ερώτηση «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;» ήταν πάντα η ίδια: «Θέλω να ασχοληθώ με το χορό».

     Τα χρόνια πέρασαν και στα 15 μου ήρθε στη ζωή μου ένα πρόσωπο που θεωρώ ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επαγγελματική μου επιλογή. Το πρόσωπο αυτό δεν είναι άλλο απ’ τον μικρό μου αδερφό! Πάντα με θυμάμαι να αγαπώ τα παιδάκια και να ενθουσιάζομαι στη θέα ενός μωρού ή ενός νηπίου αλλά ο αδερφούλης μου έκανε το αίσθημα αυτό πιο δυνατό και ξύπνησε μέσα μου ένστικτα που δεν γνώριζα ούτε εγώ η ίδια ότι διαθέτω. Ήθελα να του μαθαίνω συνεχώς καινούρια πράγματα, να ασχολούμαι με τις ώρες μαζί του, να τον βοηθάω ν ανακαλύπτει τον κόσμο, να του δείχνω τι είναι καλό και τι όχι, να δημιουργούμε μαζί και να εξελισσόμαστε μέρα με τη μέρα! Ανακάλυψα μέσα μου μια ανεξάντλητη υπομονή και μια απίστευτη τάση για διδασκαλία! Έτσι υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως αν κάποια στιγμή έκανα κάτι άλλο στη ζωή μου πέρα απ το χορό αυτό θα είχε σίγουρα να κάνει με μικρά παιδιά.

       Και κάπου εδώ φτάνουμε στην κρίσιμη ώρα των Πανελλαδικών Εξετάσεων!!! Όντας καλή μαθήτρια και συνειδητοποιημένος σε σχέση με τη σύγχρονη εποχή άνθρωπος αποφάσισα, παρόλο που το όνειρό μου ήταν πάντοτε να γίνω χορεύτρια, να μη σταθώ εκεί. Να δώσω σοβαρά εξετάσεις και να σπουδάσω κάτι πέρα απ το χορό που ήδη τον «σπούδαζα» στη σχολή χορού. Εκεί είναι, λοιπόν, που πήρε θέση η αγάπη μου για τα παιδιά. Έβαλα στόχο τη σχολή που θα με έκανε Νηπιαγωγό και δεν άλλαξα προτίμηση ούτε στιγμή! Πίστεψα πως το να βγω παιδαγωγός από μια σχολή θα ήταν ένα παραπάνω εφόδιο για να μπορέσω να διδάξω χορό και σε μικρά παιδιά.  Όταν βγήκαν τα μόριά μου φάνηκε ότι θα μπορούσα να περάσω και σε πιο υψηλόβαθμες σχολές αλλά στο μηχανογραφικό μου πρώτη επιλογή παρέμεινε το Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία Αθήνα. Δεν το μετάνιωσα ποτέ και πιστεύω πως έτσι πρέπει να γίνεται η συμπλήρωση του μηχανογραφικού από όλους τους μαθητές. Με βάση δηλαδή την πραγματική και ουσιαστική σου θέληση να σπουδάσεις πάνω σ ένα αντικείμενο και όχι στο να καλύψεις απλά με τα μόρια σου μια σχολή ή να επιλέξεις κάτι που δεν σου αρέσει επειδή… «κρίμα τα τόσα μόρια!».

        Όσο για το τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού που έκανα, ήταν σα να μου δίνει μια ώθηση παραπάνω να υποστηρίξω την επιλογή μου αφού το αποτέλεσμά του ήταν κοινωνικός και καλλιτεχνικός τύπος!

       Πλέον, βρίσκομαι ήδη στο δεύτερο έτος του τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία ενώ συνεργάζομαι και με ένα γραφείο εκδηλώσεων που μου δίνει τη δυνατότητα να συμμετέχω σε παντομιμικά παιδικά θεατρικά, να πηγαίνω σε παιδικά πάρτι(σαν κλόουν ή νεράιδα) και γενικότερα να ασχολούμαι με οτιδήποτε εμπεριέχει παιδικές δραστηριότητες, μουσικοκινητική αγωγή κλπ. Παράλληλα, διδάσκω χορό λάτιν σε παιδιά έως 12 ετών σε μια σχολή χορού οπότε μπορώ να δηλώσω μια ευτυχισμένη φοιτήτρια που συνδυάζει τις δυο μεγάλες τις αγάπες και επαγγελματικά!